Eifel Dag 4

Fietsen langs het Maare-Mosel spoor

Onze fietsen staan weliswaar nog in Nijmegen, maar je kunt die dingen tenslotte ook huren om van Daun naar Bern-Kastel te fietsen. Omdat het bijna 60km fietsen is, besloot Dick ook elektrisch te gaan en zijn kruis te voorzien van een verdikte kunststof, een 'bike-boxer'. Je gaat van Daun eerst bergopwaarts, maar daana vooral bergafwaarts richting Moezel. Aan het eind kun je je dan door een bus met aanhanger laten terugbrengen. Wel een georganiseer, want de fietshandelaar is zaterdagmiddag eigenlijk dicht, maar wil natuurlijk wel zijn spullen terug als de bus terug is.

Met volle accus en goede zin vertrokken we vanaf het treinstation Daun, waar geen trein, maar een fietspad begint. Het slingert zich dwars door de Eifel, door tunnels, viaductjes en langs riviertjes (de Lieser en de Moezel). Het verval is, vanwege het oude spoor, klein en het gaat, zoals gezegd, vrijwel voortdurend naar beneden. Een e-bike is dus eigenlijk overbodig, maar wel relaxed, als je in de gaten houdt dat bij de startklim (want die was er), de accu gelijk aangeeft dat je nog maar 57km hebt als je de top in eco stand hebt bereikt. Dat viel dus mee, want aan het van de rit hadden we nog zo'n 80km over. Terugfietsen, omhoog naar Daun is dan geen optie meer.

Fietsen in Duitsland gaat wel even anders dan bij ons. Als er geen expliciet fietspad is, is het het veiligst om het trottoir te kiezen en de voetganger en rolstoelers te hinderen, want auto's hebben in dit land de allerhoogste prioriteit. 

De spoorbaan is super, overal bankjes en bordjes waarop staat dat een sein een sein is een een spoorboom een spoorboom. Zowel de bordjes met fietsjes als de letters MMR (Maare Mosel Radweg) wijzen je steevast de weg. Dan nog is het opletten, zeker bij het oversteken van wegen, want zoals gezegd: auto's prio uno.

In de tunnels, die netjes verlicht zijn, was het ijzig koud en een beetje griezelig, want ze zijn smalletjes. Sommige viaducten waren te verroest om over te fietsen, en het is dan wel aardig om te zien waar je had kunnen neerstorten als je daar omheen fietst.

Na zo'n 40km deden we Wittlich aan. Een aardig plaatsje met Marktplein en stadhuis en natuurlijk met veel restaurantjes. We namen er een Flammkuche (Duitse pizza) en een Croque Monsieur (Duitse Tosti).

Het laatste stuk voert langs de Lieser, een zijriviertje van de Mosel, waarlangs het spoor eenvoudig de bergketen kan doorsteken.

De Moezel tenslotte is spectaculair met zijn vele wijngaarden en pittoreske plaatsjes, zoals Lieser, Kues en Bern Kastel (waar we al eerder waren).

In Cues stond het oude stationsgebouw er nog, maar nu ingericht als cafe. Heel geschikt om uit te puffen van die 60km. De bus stond om 16:00 al klaar met een aanhanger, waar de fietsen met een simpel trekbandje aan de houders werden geklemd. Een enkeltje van 12,40EU vonden we wel wat duur, want het fietstransportt van 3,75EU kwam daar nog bij. In ieder geval een ervaring rijker. en toch wel een mooie busrit terug door die Eifel.