Dag 5: Lecce

1 mei 2019 - Lecce, Italië

Lecce

Lecce heeft veel bijnamen, zoals het Florence van het zuiden, of het Rome van het zuiden. Het komt door de gevarieerdheid van de stad, die in de 16de eeuw is overgesausd met een baroklaag. Dit allemaal om de rijkdom van de stad en de macht van de kerk te markeren. Er zijn hier dan ook mega veel kerken te bezichtigen.

Vandaag, 1 mei, besluiten we tot een guided tour in het Engels om 11:00 uur. Dat feest ging niet door, want die wandeling blijkt om 16:00 gepland. Een Franse tour behoort wel tot de mogelijkheden; niet ideaal, maar altijd gemakkelijker dan in het Italiaans. Dus we doen het.

Op het plein is een lyrica concert bezig van bekende opera aria ‘s verzorgd door zangers van het conservatorium. Er was een heuse vleugel op het plein neergezet met een heuse pianist, die door Dick werd gered toen zijn bladmuziek van de lessenaar dreigde te waaien. 

E1. Concert op plein Lecce

Stipt om 11:00 uur leidde een hoogzwangere Anna ons door de vele monumenten van Lecce. Haar Frans is beperkt, en dat is voor ons handig. We starten op het San Otronzoplein bij het wapen van Lecce met wolf en eik en kroon

E3. Het wapen Lecce met wolf en eik

Zo leren we van de beschermheilige Otronzo, die Lecce behoedde voor pest en aardbevingen. Hij verdrong daarmee de heilige Irene van die positie. Als man van de streek was dat gauw gepiept. We kijken vanaf hetzelfde plein ook in het amfitheater dat 2000 jaar oud is en waar 25,000 mensen in pasten. Mussolini heeft het destijds laten uitgraven, hij vond het prachtig. Het moet groot zijn geweest. 

E2. Amfitheater uit de nulde eeuw

We storten ons daarna in de kerken, kloosters en kathedralen. Het zijn vooral de bidkapellen, die zijn opgedirkt met van die gedraaide barokke arabesken, terwijl ook het buitenwerk van meer ornamenten zijn voorzien; toch wel ingetogen vinden wij. Ook hier wordt gerept van de joodse cultuur, die volkomen door de prelaten is weggevaagd door kerken over synagoges en joodse pleinen te bouwen. Ook toen begon het ermee dat joden met (rode) kentekens door de stad moesten lopen.

Om half een waren we bij de kathedraal die -ook tot verbazing van de gids- al werd gesloten voor de middagpauze.  Terwijl we luisterden naar de uitleg over de andere gebouwen rondom het plein begon het te plenzen, en omdat we niet naar binnen konden was de tour daarmee een beetje eerder afgelopen. Die kerk gaan we vanmiddag nog zien. Na een pizza/pasta combinatie tijd voor siësta. 

De kerk was inderdaad om 16:00 weer open en bleek niet zo vreselijk groot, maar naast de toren, die als óók uitkijktoren diende, staat het er allemaal mooi bij.

D6. De DomE5. Maria in de kathedraal

Van onze gids hadden we gehoord dat er behalve het amfitheater, nòg een Romeins theater was. Dat was veel kleiner en er werden Griekse tragedies opgevoerd, alleen voor de happy few. We vonden het na lang zoeken tussen de huizen, niet ver van de kathedraal. 

E6. Het kleine theater

De zoektocht maakte dorstig, daarom op een pleintje een cocktailtje gedronken. Dat doet iedereen hier: zo’n spritz drinken met chips en olijven.

Foto’s

2 Reacties

  1. Anton.luijendijk:
    1 mei 2019
    Het Italiaans zal hier wel heel anders klinken dan daar in de Povlakte. Langs deze kusten hebben zich in de loop der tijden veel Albanen gevestigd. Is daar nog iets van speurbaar? En hebben jullie al een duik genomen in het zilte nat van de Straat van Otranto? We hebben daar nog geen foto van gezien.
    Die Trulli vinden we prachtig; zou je hier in het Kerkpad ook een van moeten hebben!
    Dank voor jullie verhalen, waarvan wij intens genieten! Wij kijken al met spanning uit naar de dag van morgen. Hartelijke groet vanuit het Kerkpad, Adri & Anton
  2. Paul:
    4 mei 2019
    Ha, even de piano...en aan het bladzijden omslaan dus...
    Mooi...