Dag7: Lecce Matera

Van olijfboom naar steengroeve

Vandaag verkassen we naar Matera. Die stad ligt net in een andere provincie, Basilicata genaamd. We plannen twee plaatsen aan te doen, waarbij tijdens het autorijden, weer eens blijkt hoe gevaarlijk veel Italianen rijden. Nooit rustig de aangegeven snelheid rijden en altijd inhalen er maar enigszins ruimte is, strepen en borden negerend. Dus als Dick zeventig rijdt, dan altijd met honderd eroverheen en anders bumperkleven. Het went.

In Lecce nog een snel ontbijt in een tentje dat nog geen menu kent, zo nieuw is het. We stellen zelf het ontbijt samen: Thee, toast, ei, en (croissantje) met cappuccino voor Tony toe.

De eerste stop is Manduria, op een uur rijden van Lecce. Behalve het oude centrum is het heel arm.

Het wegdek is slecht, de gebouwen verrot en er is weinig tot geen toerisme. Maar ... hoe armoedig het ook oogt, je auto raak je nauwelijks kwijt. Ofwel: vrijwel volledig dichtgeparkeerd. In een Illytentje is de smaak van koffie de enige stabiele factor. We rijden snel verder.

De tweede stop is Massafra. Dat ligt hoog, en aan weerszijden van een rotsachtig ravijn, waar we aanvankelijk beneden aan de verkeerde kant zaten. Een andere route voerde door het nieuwere deel omhoog en eenmaal  boven bleek er plein met een brug naar het historische deel aan de overkant. Daar was een gezellig plein, een oud klooster en een straatje verder een vrij nieuwe koepelkerk (1931). En natuurlijk een machtig kasteel, waar je zo door de poort naar binnen kon lopen.

Massafra maakte deel uit van de Dodekapolis, de twaalfstedenbond zo’n 800 jr AC.

Wat ons opvalt is dat je langs de wegen nergens kunt stoppen om even om je heen te kijken. Geen leuke pauzeplekken voor de toerist in de olijfgaarden of langs de Mare Piccolo bij Taranto. Het is duidelijk: Puglia verwacht alleen toeristen in de steden. Het landschap verandert wel, de olijfgaarden maken plaats voor enorme industriegebieden, zoals rond Taranto. En na het oversteken van de provinciegrens is er opeens golvend gras en ontwaren we steenhouwerijen, cementi. Onze agrotoerismo bevindt zich op zo’n terrein. We worden opgewacht door Vicenze, met wie we al hadden geappt. Hij regelt voor ons meteen al een eetplek in Matera voor vanavond en een toeristische rondwandeling met gids voor morgen. Reserveren is nodig, want het is druk.  Matera is dit jaar de culturele hoofdstad van Europa! Vicenze leidt ons tenslotte nog even langs de boomgaard en de lammetjes. We zitten tenslotte op een agriturismo.

Het plaatsje Matera is spectaculair met een stad beneden in de rotsen.

Tevens leerden we nieuw gerecht kennen: pignata. Een potje vlees afgedekt met een pannenkoek.

Wel regen verwacht morgen. We gaan het meemaken.