J. Ferrol, het Den Helder van Spanje

Vandaag verkassen we naar Ferrol, de noordelijke marinebasis van het koninkrijk Spanje en de geboorteplaats van Franco. Maar eerst ons kleine appartement ontruimen. Totnutoe het minst gerieflijke onderkomen: klein, een te  smal bed, geen eettafel met stoelen, een badkamer met wasmachine en droger; dat dan weer wel.

Het ontbijt vond plaats aan de induccione kookplaat en bar met verstelbare krukken, waarbij Dick voortdurend zijn hoofd stootte aan het glas van de afzuigkap.

Voordat we afreden, eerst koffie bij de bakker, want daar krijg je er  sinaasappelsap en cake bij als zoetekoek pincho, het is er daarom ook lekker druk.

We rijden naar Ferrol via wat tolwegen, dat gaat nu eenmaal snel en de doodskust kennen we nu wel. Via carplay luisterden we intussen naar de mexicaanse muziek die we van Antoon kregen. De parador is snel gevonden. Het gebouw ligt er mooi bij en het geeft een soort van thuiskomen: mooie entree, klassiek ingericht, veel personeel, wat ouderwetse maar gerieflijke kamer en een  enorme kamersleutel die je echt moet afgeven, zo groot als ie is. Verder is ontbijt altijd inbegrepen, werkt wifi heel traag en kunnen we de auto onverwacht tòch voor de deur parkeren. We besluiten om hem voorlopig wat rust te gunnen.

Ferrol ligt aan een enorm estuarium complex en heeft daarmee een grote natuurlijke en ook verborgen haven. Dat wisten ze een paar eeuwen geleden natuurlijk ook al en de armada voer vanuit  Ferrol de wereldzeeën op, voorzien van de munitie die hier in het arsenaal was opgeslagen. Nog steeds zit de Naval hier en loop je langs enorme muren, waarachter de marine zijn schepen verborgen houdt. Denk aan het marine-eiland in Amsterdam. Vanuit onze hoog gelegen parador telden we zo’n zevental bodems. De schepen zijn tegenwoordig nu eenmaal wat hoger; de  radar steekt ruim boven de muur uit.

De wijk Magdalena, uit de 18de eeuw, is bijzonder met zijn rechthoekige structuur en huizen met alleen maar glazen balkons. Een soort erkers met allemaal vierkante ruitjes. We vinden hier ook veel art nouveau huizen, van wat latere datum.

We eindigen de dag in een parkje vlakbij en nuttigen er ons uit Laxe meegebrachte stokbrood. Daarna nemen we aan de haven nog een caña met pincho (stokbroodje met schijfje plockworst). Het is weer eens een andere volgorde. Morgen met de bus naar A Coruña. Het OV is in deze toch wel dichtbevolkte streek mager, waarbij de bus het van de trein wint.