L. Ferrol met tuig

Gisteravond hadden we ons aangemeld voor een excursie,  om elf uur vanochtend, naar de  marinebasis. Dat heet hier “arsenal”. We deden het dus rustig aan op deze wat donkere en mistige zondagmorgen. Dat moest ook wel want Tony heeft een irritante kleine teen blaar opgelopen. 

Voor het bezoek aan de basis moesten we de paspoorten meenemen en ons melden bij de vvv van Ferrol. Onze gids Margareta stond ons op te wachten. Samen met nog een paar andere geïnteresseerden werden we in een busje geladen en door de poort gereden. Er stapte  ook nog een bewaker aan boord en we reden op een terrein, met gebouwen aan de ene kant en fregatten aan de andere kant. Wel bizar dat busje, want een excursie van anderhalf uur zo vlak om de hoek zou toch wel te voet kunnen. Alles ging in het spaans, maar zo nu en dan vertaalde M. wat voor ons. We mochten alles fotograferen, als er maar geen personen op stonden. Voor ons een buitenkans, want zo vaak zie je zo’n bodem niet van dichtbij. 

Op het terrein, waar ook een bedrijf is dat het tuig (fregatten dus) bouwt voor 800miljoen Euro per stuk, werkten ooit zo’n 4000 voornamelijk mannen. Het bezorgde Ferrol in de 19de eeuw welvaart.

Het arsenal is een autonoom ‘dorp’ met banken, cafetaria’s, kapel en een kapper.

M. praatte erg veel, waardoor we eigenlijk niet zo veel zagen en lang in het busje zaten, dat met een slakkengang over het terrein reed.  We mochten drie keer uitstappen.

We kwamen in een gerenoveerd kanonnengebouw, wat nu dienst doet als kantoor en verblijfruimte voor de hogere officieren. Ook zagen we een droogdokje dat diende voor het onderhoud: afkrabben van de schelpdieren en het grijs oververven van kleinere schepen. Varen doen die dingen niet zo vaak.

Het terrein ligt mooi verscholen achter de bergen en was vrijwel onneembaar, maar met die vliegtuigen van tegenwoordig zal het wel een eitje zijn. Pearl Harbour kennende.....

Ruim op tijd waren we terug bij de vvv en we hadden de vlag halfstok zien hangen aan de schepen. Het bleek dat een oud-president van Galicië was overleden. Het werd ons bij de koffie uitgelegd, want M. wist het zo gauw niet.

In Ferrol bleek een rommelmarkt te zijn, en niet zo’n kleintje. Het leek wel een beetje koningsdag zoals bij ons, want alles werd op dekens uitgestald: schoenen, oude elektronica, kleren, bric a brac, etc

Vanavond haai gegeten. Het leek op zwaardvis. Je moet in Ferrol nu eenmaal vis gegeten hebben en zijn nieuwsgierig naar het inlandse menu, want morgen naar Monforte de Lemos.