Dag 3: Trullidag

Vandaag maken we een rondrit, waarbij we ons laten leiden door de tips van Antonio. Het weer houdt zich, ondanks wat donkere wolken, voortreffelijk, zij het frisser. Het ontbijt kon nog steeds buiten in het zonnetje.

We rijden snel naar Polignano, een kustplaatsje dat hoog op de rotsen ligt, met witte huizen, een mooie poort en natuurlijk een plein in de zon om een espresso te drinken. De uitzichten naar de zee zijn mooi en geven je het goede gevoel met vakantie te zijn.

Het ritje naar Alberobello, dat ‘mooie bomen’ betekent, was snel afgelegd en Dick had geluk met parkeren midden het stadje. De regel is altijd: tussen witte lijnen gratis en tussen blauwe lijnen betalen. Klein geld is daarbij wel handig en een paar euro volstaat. We keken van onze parkeerplek zo op het trullihuisjesstadje aan de overkant. Trulli zijn witte huisjes met een kegelvormig dak van platte stenen, die hier vooral winkeltjes bevatten voor de turisti. Je kunt Alberobello met recht het Volendam van Puglia noemen, ook op een relatief rustige maandagmorgen. De trullo dateert van begin 1500 en was goedkoop in de bouw, want er komt geen cement aan te pas. Je vindt ze hier eigenlijk overal in het landschap, maar in Alberobello is er een heel dorp van inclusief tweelingtrulli en een kerktrullo voorzien van merktekens op het dak. De Italianen zijn er trots op en het is ondanks de drukte leuk om er doorheen te lopen.

Op aanraden van Antonio reden we daarna naar het nabij gelegen Locorotondo. Het is een rond oud stadje bovenop een heuvel met dit keer weinig toeristen, die -hoe kan het ook anders- relatief vaak uit Nederland blijken te komen.

We rijden via Torre Canne langs de kust terug naar Monopoli. De kuststrook is hier vlak met mooie uitzichten over de Mare Adriatico