07/08 Taarlo en terug naar huis

07 Vandaag, zondag, gaan we naar Taarlo. Het is dat we in Gasteren zitten, anders zou je nooit in dit plaatsje terechtkomen. Er is een geomulti-cache van zo’n kleine zes kilometer. We fietsen er binnendoor naartoe. Al die dorpjes lijken op elkaar: een driehoekige brink met een artdecco transformatorhuisje. Soms boerderijen met riet, zoals in Anloo of Gasteren, soms wat nieuwerwetsere huizen zoals in het grotere Annen of Rolde.

We lopen in Taarlo over leuke paadjes, waar zo nu en dan een mountainbiker langs komt stuiven. Na achttien punten kunnen we de cache ophalen. We hadden ons in één punt vergist, maar we breidden het recht, zeg maar. We deden dat in een observatiehuisje aan de rand van Taarlo waaraan buiten, aan de rand van het dak, een weersteen hing. ☺️ 

‘s-Middags krijgen we zus op de thee. Later gaan we met z’n drieën naar restaurant Jimm’s; voor zus een vertrouwde zaak, omdat daar veel lief en leed is gevierd. Dat was dan in de goede ouwe tijd, toen het etablissement nog Adolfs heette. Het ligt op een steenworp afstand van wat eens het oude waterschapsgebouw was van de Oostmoerse Vaart waar zwager Henk werkte.
Het is grappig dat zus zo van vis houdt. Tony lust het ook graag en dus bestellen beiden -op aanraden van zus-  twee scholfilets, de specialiteit van het restaurant. Dick doet weer aan groenvoeder met carpaccio, en bietst stukjes vis, frietjes en remoulade saus. 

08 Terug naar huis.

Vandaag terug naar Nijmegen. We hoeven ons niet te haasten. Bij het ontbijten eten we de laatste eitjes en genieten van het ouderwetse houtovenbrood dat we zaterdag op de jaarmarkt in Anloo hebben gekocht.

Bij ons gastpaar is het intussen een drukte van belang, want de houtvoorraad wordt aangevuld. De zijdeel is vóór en achter opengezet voor de kruiwagens met hout.  Wij profiteren mee van de kortste weg door de open deuren naar de auto met de fietsen en koffertjes.

De week ging te snel voorbij. Rond elven nemen we afscheid van Fred en Trudy. We worden een beetje familie vindt Fred en zo voelt het ook wel een beetje. We tuffen rustig naar Nijmegen terug en ontdekken dat de A50 weer toegankelijk is. Om halftwee rijden we het Kerkpad in. Ons huis staat er nog. -:)