11 Tenerife Nijmegen 27 januari

Een staartje

Vanmorgen bijtijds op maar weer niet zo vroeg, want het vliegtuig gaat tegen enen. Bij Jeroen gisterenavond nog even gezellig nagepraat en afscheid genomen van alle beesten en hun flatje met het mooie uitzicht, als alles doorgaat.

Onze Captur moest nog even bijgetankt voordat we op het vliegveld hem/haar moeten inleveren. Recht tegen de zon gaat het, en daar heeft Tony toch wel flink last van met die nieuwe lenzen. De auto is snel gedumpt en volgens schema wordt ingecheckt, opgestegen en geland op Schiphol. Heel plezierig zo’n dagvlucht.

Er bleek wel een versperring bij Ede, maar via Den Bosch duurde het maar twintig minuten langer, zodat we bij AH een pizaatje konden scoren, zodat Tony op tijd nog bij haar koor zou kunnen zijn. Maarr..

Op het perron bij de piano blijft Tony met haar koffertje haken en valt languit op de stenen. Bloed en een gedraaide pink is haar deel. Het lijkt gebroken, en na een taxirit en een korte maaltijd naar CWZ, waar de huisartsenpost ons naar de röntgen doorverwees. Ja het pinkje was gebroken, dus verdoven, zetten en gipsen. 
Het valt ons op hoe groot de rol van de verpleegkundigen is. In feite doen ze 90% van het werk, terwijl ze de nog onervaren arts uitlegt wat ze zelf moet doen.

De staart is er en naar verwachting zijn we een paar weken verder voordat alles weer op zijn pootjes terecht is. Over de vakantie verder niets dan goeds. Het is de staart.....