06 Weer naar huis

De vakantie zit er weer op. Vijf dagen Vlieland zijn zo voorbij. Het weer was weliswaar krap met weinig zon en noordenwind, maar het is droog gebleven.

Omdat iedereen hoog opgaf van het Loodshotel, had Tony destijds besloten er een kamer te boeken; er was tenslotte nog wat vrij. We wisten niet dat het hotel beneden werd verbouwd, zodat er geen lounge beschikbaar was. We konden wel een glaasje wijn nemen, maar dat neem je niet zo maar twee verdiepingen omhoog over twee uiterst smalle afgetrapte trappen, want een lift moeten ze in dit etablissement nog uitvinden.  Ook de stoelen op de kamer zaten slecht. Het bed, het moet gezegd, was prima, terwijl er voldoende stopcontacten waren voor de elektronica, maar de wifi deed het de eerste dagen dan ook weer niet….
Het verhaal van het bad is in een vorig verslag besproken, om maar te zwijgen van het niet ophalen van de vuilniszakjes, die nog op de overloop stonden. Er wordt dus slecht gecontroleerd. Voor 100€ per nacht hadden we echt iets meer verwacht. 
De natuur en alles wat Vlieland te bieden heeft maakt alles goed, dus toch met weemoed de koffers de smalle trappen afgezeuld. Bij Zeezicht dronken we met zicht op het wad onze laatste koffie op Vlie en toen wachtte ons opnieuw een ontmoetingsverrasing: oud-tennismaatje Wil en haar man Henk zaten ook op de boot te wachten. Ze wonen ook in Nijmegen, een paar straten verder.

De boot voer binnen en de mondkapjes moesten weer op. Er blijken twee identieke, spiksplinternieuwe veerboten in de vaart te zijn: Ms Willem de Vlaemingh en Ms Willem Barentsz. Alles is nog nieuw en oogt chique, zoals het achterdek:

Deze schepen zijn 70meter lang en 17 meter breed en varen af en aan tussen de wal en de eilanden met een snelheid van veertien knopen (26km/h).  Ze zijn in Vietnam (tsja) gebouwd en met een nóg groter (!) schip naar Nederland vervoerd.

Na een tocht van anderhalf uur (met lunch aan boord) waren we op tijd in Harlingen haven voor de trein, ook al stond de voetbrug weer open. Zonder vertraging waren we om halfvijf in Nijmegen, waar Ingrid, onze buuf, ons stond op te wachten. Ze had aangeboden ons te komen halen.Tof!! 
We kijken terug op een fijne vakantie op Vlieland.