01 Nieuw-Vennep Wassenaarseslag

We plannen een korte trip naar zee. Dat valt nog niet mee, want onze “verplichtingen” zijn legio. Tony heeft haar zangdingen (koren en les) en Dick zijn pianodingen (koren, orkestje en zangers), terwijl er ook nog cursussen moeten worden gegeven. Tevens was Dick snipverkouden (geen corona gelukkig) en dan wil je liever niet naar buiten. Zeker niet met dat pokkenweer de laatste tijd. 

Maar niet getreurd, we pakken onze spullen in Captur en spoeden ons naar Tiny in Nieuw-Vennep, die ons na een rit door de miezer opwacht met koffie en koek. Het is “stil” nu Marien er niet meer is en dat valt ons allen zwaar. We gaan lunchen aan de Langevelderslag in Vrijstaat Nederzandt. Het suggereert een losgeslagen bende, maar het is een keurig restaurantencomplex, waar je prima kunt eten. Marien kwam hier vaak met Tiny, verbonden met duin, zee en wind. We nemen een boterham met groenten en carpaccio en mijmeren over toen en nu.

Na een kijkje op de zee gaat ieder zijns weegs; Tiny naar Nieuw-Vennep en wij naar de Wassenaarseslag. Maar niet voor lang, want Dick heeft zijn rugzakje laten staan. Gelukkig staat hij er nog en na een extra heen-en-weer ritje zijn we weer bij het hotel. Wat is dat toch, dat je zo nu en dan dingen laat staan……

 Ons Hotel (Duinoord; Fletcher) is een uitspanning van 1915 en ligt midden in de duinen. Het heeft geen liften en doet ouderwets aan, het heet dan ook een Boutique-hotel en het heeft veel bruin (geverfd) hout. De kamer is klein maar groot genoeg en een enkel is modern ingericht. Je kunt hier zelfs de deuren met je telefoon openkrijgen, maar usb stekers ontbreken dan wel weer.

Vanavond wandelen we naar de zee waar we voor het avondeten hebben afgesproken in de “Badmeester”. We houden een kronkelig bos/duinpad aan dat aan de voet van het duin van de badmeester uitkomt. We klimmen omhoog en hebben een mooi uitzicht op zee. Buiten is het winderig en fris, maar binnen is het warm.

 
Tony gaat gaat voor drie tongetjes, Dick voor sla; het is ruim genoeg voor ons twee. De serveerster beaamt dat ze zo’n drie gangenmenu ook niet meer opkrijgt. Ze heeft van Dick’s reservering onthouden dat we uit Nijmegen komen. Ze houdt van de heuvels zoals wij van de zee houden.

We groeten nog even de zee, het is nu lang licht en hebben een avondwandeling naar het hotel. De telefoonsleutel werkt.