04 Naar Noordwijk

Tony had haar zinnen gezet om koffie te drinken in Huis ter Duin, omdat daar de zoon van een zangvriendin werkt. En in Noordwijk kun je tenslotte ook langs de zee. Als je bij Huis ter Duin aankomt, heb je het gevoel een fort binnen te gaan: slagbomen, hoge hekken, zware muren. We besloten daarom de auto bij de boulevard te parkeren en het fort te voet te veroveren. De gapende muilen van de parkeergarages negerendnegerend.

Bij veel vlaggen en sterren vonden we de hoofdingang, alwaar een jongeman in livrei (met van die strepen) ons verwelkomde. Hij vertelde dat Walter er niet was en pas ‘s middags dienst had. We besloten een groet achter te laten en verlieten het fort aan de zeezijde om onze koffie elders aan het strand te gaan drinken. Het blijkt dat vooral de hotels de strandtentjes exploiteren. Die stonden net als in Katwijk destijds veel dichterbij, maar hier zijn de nieuwe duinen nog breder. We kwamen terecht in Alexander’s Beach Club van het gelijknamige hotel.

In Noordwijk lijkt alles meer posh. Het is er veel drukker, maar het is er toch wat minder gemoedelijk dan in Katwijk. We besloten tot een wandeling langs de Wilhelminaboulevard, richting vuurtoren. Deze is óók wit en nog steeds actief! Met zijn 38,000 Candela en 33m hoogte boven de zee, draagt hij 18 zeemijlen. 

Op zoek naar een cache kwamen we terecht bij het Engelandvaarders museum. Het is gelegen in een voormalige munitie-opslagplaats van de Duitsers, die deel uitmaakte van de Atlantikwall. We mochten alleen in het voorste gedeelte, want achterin zaten 32 vleermuizen. We waren verrast door de vreselijke avonturen van jongemannen (de meisjes bleven meestal thuis) die vaak per roeiboot met buitenboordmotor de zee overstaken en zich in Engeland lieten scholen tot piloot of spion (dat doen vluchtelingen nu ook weer!). Wilhelmina stond er helemaal achter en steunde die jongens door ze te huisvesten en waar nodig te bezoeken.

Terugwandelend voor de lunch bleken veel restaurants op het strand en aan de boulevard gesloten. Maar bij het Golden Tulip hotel was er  voor ons ruim plek voor brood met kroket en broodje zalm. Voor de zekerheid hebben we voor vanavond maar vast in Katwijk gereserveerd bij “Het Strand”. Het wordt een beetje onze stamtent……

Eenmaal terug in het Katse gaan we op zoek naar de eindcache van gisteren. Een stekelpaadje voert ons direct naar de juiste plek. Ook beklimmen we het Vlaggeduin. Op de top vind je de blauwwit geschilderde uitkijkpost van een bunker en heb je een mooi uitzicht.