Dag 07 Dagje Oostenrijk: Bregenz

Vandaag bijtijds in ons appartement ontbeten en Captur weer eens van stal gehaald. We willen naar het Oostenrijkse puntje van de Bodensee, en wel naar het stadje Bregenz. We moeten er via de B31 naar toe, en die is hier en daar opgebroken; file is dus goed mogelijk. Verder willen we voorkomen dat we een snelweg, lees vignetweg in Oostenrijk toucheren. Het valt allemaal mee en na ruim een uur rijden parkeren we Captur in Bregenz, in het Parkhaus am Hafen.

Bij het Verkehrsamt halen we een stadsplattegrond met een boekje die we rustig gaan bekijken in het museumcafé, een ultramodern gebouw met goede koffie en dito koek. Gesterkt beginnen we aan de aangegeven rondwandeling naar en door de Oberstadt.

Die blijkt klein en zeer oud (ca 1250). Het is eigenlijk een versterking met kasteeltje; niet meer dan een paar straatjes en een Narretje Nof toren (de grootste uientoren van midden-europa). Net buiten de oude muren komen we nog langs een kerk, twee kloosters, het kleinste huisje en zien we een zeppelin voorbij vliegen.

Bregenz kent een beroemde kabelbaan: de Pfänderbahn, waarmee je een kleine 700m omhoog kunt tot (bijna) de top van de Pfänder (1064m). In een gondel heeft Dick geen hoogtevrees, dus we gaan ervoor en in minder dan zes minuten zitten we boven.

We doen een kleine rondwandeling en genieten van de uitzichten op de See en bergen om ons heen. Dankzij het relatief heldere weer kunnen we veel witte bergtoppen te zien.

Een informatieve cache leert ons over de betonachtige menggesteentes, die als ballen worden aangetroffen. Na een lunch met oostenrijkse draaibroodjes, dalen we met dezelfde sneltreinvaart weer af naar benee.

We zoeken de oever van de See op, waarlangs ook hier een trein loopt. De strook tussen spoor en See is hier wat breder en zeker zo groen.

We lopen door tot aan het opvallende, en reusachtige, openluchttheater waar binnenkort Puccini’s Mdme Butterfly zal worden op gevoerd (heel geschikt voor aan dit meer). Er wordt nog flink aan gebouwd. Het theater ontstond als provisorisch theater in1946. Het bleek een groot succes dit zeetheater. We lopen ook langs mooie beelden, waaronder “brigantium” een beeld dat gewijd is aan de romeinse tijd.

We sluiten de dag af met thee en rabarberdrank naast het Kunsthuis ‘Kubus’. Voor zo’n kleine plaats (35k) is er best veel te doen. Het zal een belangrijke regiofunctie hebben (80k).

Voor de terugweg rijden we tot Friedrichshafen zoveel mogelijk langs het meer. Het gaat langzaam, maar we hebben weinig last van de werkzaamheden en kunnen blijven rijden, zeg maar.

Vanavond eten we bij ons eigen hotel. Het wordt kip met sla (met heel veel frites) en sla met vis (veel vis, geen friet). Omdat we hier slapen mogen we van de chef een toetje uitzoeken. We gaan voor iets kleins: Himbeertörtchen (ohne Eis) en een Mozarttörtchen (mit Eis), beide met een espresso. Het is alles bij elkaar veel te veel, maar smakelijk.

Misschien aardig om te vermelden dat ons hotel dateert uit 1250(!), waarbij de lijst met Wirten redelijk goed bekend is. 

Morgen doen we het rustig aan, we denken aan een wandeling vanuit Meersburg naar Hagenau.