Dag 05 Beetje um die Ecke

Na twee dagen eilanden, blijven we vandaag in de buurt. In Meersburg is genoeg te wandelen van de boven- tot in de benedenstad.

We ontbijten weer in ons Bärenhotel, waar de beertjes, behalve aan de ingang, natuurlijk ook op het servies staan.

Voordat we aan de wandel gaan doen we boodschappen bij de buurtsuper en drinken we koffie bij “onze” bakker aan de overkant.

We maken een verhalen rondwandeling. Op weg naar het startpunt komen we door een looptunnel, die bijna op een kunstgallerie lijkt. Heel bijzonder.

Bij de wandeling leren we als eerste over de dichteres Annette von Droste die in het Fürstenhäusle woonde. En over Helen von Bothner, die later de dichteres voor de vergetelheid en het huisje voor verwaarlozing behoedde.  Verderop in de route lezen we over de magnetiseur Anton Mesmer, een oplichter van het zuiverste water, maar wel iemand die anderen tot hypnose heeft aangezet. We leren ook nog  over een ‘Weinverein’. De route eindigt bij een creatie van de beeldhouwer Peter Lenk, die met zijn havenbeeld mooi de gek steekt met de Meerburgse groten der aarde, die veelal òf rijk waren (in)getrouwd of zich verrijkt hadden ten koste van anderen.

Na een thuislunch met soep uit een pakje en gebakken eieren met tomaat, pakken we de bus naar Unteruhldingen.

Het plaatsje ligt hier vlakbij en het heeft een bijzonder museum, namelijk van paalwoningen. Niet die van Blom, maar woningen uit het stenen tijdperk en de bronstijd. In de 19de eeuw zijn in de See resten ontdekt van dorpen, waarvan de huizen op palen gebouwd aan en in de See stonden.

Een soort Amsterdam avant la lettre zou je kunnen zeggen. De woningen zijn natuurlijk allang vergaan, maar uit de vele resten die werden gevonden kon de bouw van de huisjes worden gereconstrueerd. Dat heeft geresulteerd in een soort van openluchtmuseum van paalhuizen waarin de bezoeker van alles krijgt uitgelegd over steenbijlen, vuur, en vooral hoe de mens zo’n 4000 tot 6000 jaar geleden heeft geleefd. We zagen zelfs een boerenwagen, die Dick’s opa of vader zo maar zou hebben kunnen gemaakt. Die waren tenslotte wagenmaker.

Wel hadden we tijdens het bezoek de eerste regen. We zaten in Unteruhldingen precies tussen twee systemen van zware buien in. Kortom, beetje nat, maar ook een beetje mazzel.

Vanavond zochten we een geschikt restaurantje in de bovenstad, maar kwamen er niet goed uit. Dan maar naar benedenStad. We stoppen halverwegestad bij “Drachenfeuer”, een restaurant met een Middeleeuws karakter en  hertog-jan-van-brabant-muziek. De gerechten zijn prima,  en alles, ook de wijn, wordt geserveerd in aardenwerk. Gemütlich.

Morgen blijft het koel, we gaan weer varen, naar Konstanz.