15 De oversteek naar Vic

Vandaag verkassen we naar het zuiden. Misschien niet zo’n goed idee, vanwege de warmte, maar Barcelona moet vrijdag wel binnen bereik zijn. Al met al hebben we goed geslapen ondanks het mierenfestijn, het koelt hierboven nèt genoeg af. Dick hobbelt weer vroeg naar de bakker en haalt water en tomaten voor ontbijt en onderweg. We hebben zelfs nog tijd om even in de kerk te kijken. Vergeleken met Spanje zijn die in Frankrijk allemaal wat minder barok en is het wierook gehalte wat minder.
 

Wel krijgt Dick nog een Jezus kaartje met richtlijnen in zijn handen gedrukt van een baardige pastoor. Altijd handig. 
 

Nog even terug naar het huisje en dan laten we de mieren voor wat ze zijn. Iets na tienen doen we de sluitel in het kluisje en dan vertrekken we. Eerst tanken; daarvoor moeten we wel een paar kilometer de andere kant op, want de pompen zijn hier dun gezaaid. We tanken met de bankpas. 

De Pyreneeën zijn hier zo’n 2000m hoog, maar het is boven ook gewoon/ongewoon 24C. Er woont hier  bijna niemand, laat staan dat je ergens koffie kunt drinken.

Pas na vele vergezichten en een mislukte poging (in Porté de Puyremont) hebben we geluk. In Enveitg is koffie! Het blijkt een bijzonder plaatsje, met Internationale treinen. D.w.z. het is een spoor-grensplaatsje waar aan ene de kant de Franse en aan de andere kant de Spaanse treinen staan. Overstappen is hier noodzakelijk vanwege de verschillende spoorbreedtes. Bij het station is een café-brasserie, het Café de la Gare, waar het hele werkende dorp tussen de middag komt eten. Wij komen voor koffie, en die is er ook.

Voorzien van caffeïne met muffin duiken we Captur weer in en nemen de N260 richting Ribes. Het is een uiterst kronkelige weg. Over 50km is er maar één afslag en nauwelijks verkeer. Nabij het hoogste punt bij Collade de Toses,is een parkeerplekje. We zoeken op het gras onder de bomen een koel plekje uit om de meegebrachte waren op te eten.

Ook hier zijn (enorme bos)mieren, dus je moet niet op zo’n bewegende heuvel gaan zitten.

Na ruim anderhalf uur kronkelen besluiten we om vanaf Ripoll (dat kwamen we al eerder tegen) de hoofdweg te nemen en door te reizen naar de Parador, die buiten Vic ligt. De kamers zijn hier koel en het uitzicht over het stuwmeer Pantà de Sau is prachtig.

Het is nog vroeg genoeg om Vic te gaan verkennen. Het ligt hier toch nog zo’n veertien kilometer vandaan. Onze iphone tomtom zou ons bij het station moeten brengen voor de P, maar stuurt ons vrij wild door de stad. De parkeerkelder ligt onder de Plaça Major, maar wel diep. Boven de grond is de Plaça een grote zandbak met de arcades er omheen. 

We slenteren door de straatjes en vinden Vic zeker de moeite waard voor meer. We drinken aperatief in klein straatje en eten op een plein achter de Plaça een salade met kippenwing tapa en thee dit keer. We moeten tenslotte weer veilig terug. En dat is nog een dingetje. Er is namelijk een uitgaande weg afgesloten, waardoor tomtom rondjes dreigt te draaien. We komen eruit, en het is inmiddels donker als we bij de Parador terugkeren.