P. Terug in Portugal

 Het moest een keer gebeuren: we zijn onze toppositie kwijt en zijn weer afgedaald naar het laaggelegene. In alle vroegte (de klok is wat vroeger in Portugal), ging het bergafwaarts langs Rio Minho. Met Tommie is het heel lastig om de hoofdwegen te vermijden, terwijl ook op de borden de tweede keus routes (voor ons het mooist) soms ontbreken. We bedenken een ‘work around’: door snel kleine plaatsjes in te tikken aan de groene wegen, vinden we toch onze weg. 

Onze eerste stop betreft Ribadavia, ooit ook een hoofdstad van Galicia. Je vindt er een sefardisch-joods wijkje, nauwe straatjes en weer kerken en veel bodegas, want hier is heel veel wijnbouw. We hebben een uurtje door het stadje gestruind met koffie, een museum, en een stuk empenada, want het ontbijt was intussen al even geleden. 

Vanaf hier voerde een smalle weg die steeds breder werd naar de spaans/portugese grens met een ouderwetse douanehuis met een overkapping. Monção is dan niet ver meer en er is weinig verkeer op deze route.  We zijn zo’n beetje de enigen die hier toeristisch rijden.  

Om twee uur portugese tijd zijn we bij ons hotel. Het lijkt wel een beetje op een parador: veel bloemen en stromende fonteinen. We zitten tenslotte in hotel Fonte da Vila (de stadsbron). Het gaat hier allemaal wat gemoedelijker, geen paspoortcheck of zo.  We krijgen een suitetje op een hoek met jacuzzi en twee balkons en meerdere zitplekjes. 

Heel veel mensen spreken hier frans (veel portugezen hebben in Frankrijk gewerkt) en dat is toch ook wel handig als je bijna geen spaans spreekt en al helemaal geen portugees.

Via het portugese vvv, dat moeilijker te vinden is dan het spaanse, verwierven we een stadswandeling en tips voor uitstapjes. We gingen op verkenning langs de stadsmuur, want Monção is een vestingstadje. Het is niet zo stevig als Valença maar zeker zo groot. 

Het blijkt in Portugal wat minder laat (tenslotte een uur vroeger) dan in Spanje, maar ook minder druk in de cafeetjes. We gaan het verder ontdekken.