01/02 Omrijden en een ommetje met de fiets

Maandag

We hadden ruim de tijd toen we onze reis naar Drenthe aanvingen. Na al die warmte voelden we zelfs een spetter regen. Koffertjes gepakt, krat met voedsel, tas met schoeisel. Het vormt inmiddels het vaste patroon als we naar Gasteren gaan. Voor de vierde keer alweer.
Wat anders is, is de auto. Saab was lang en laag, Captur is kort en hoog. De fietsendrager past er evengoed op, maar toen alles erop zat, inclusief de fietsen, zat de drager toch te los op de bol van de trekhaak. Samen met buurman William concludeerde Dick dat er ergens een knop moest worden aangedraaid, maar dan onbelast. Fietsen er weer af. Na twee aandraaiingen vonden we het welletjes. Het bleek voldoende. 
Tegen tweeēn rijden we aan, richting noord, benieuwd hoe lang we erover zullen doen. Zowel de Oversteek over de Waal als de John Frostbrug bij Arnhem en de A50 ten zuiden van Apeldoorn zijn in onderhoud. Het betekent een halfuur extra omrijden via Zutphen. Na bijna twee uur rijden zijn we dan tòch bij Zwolle. 
In deze warmte besluiten we  een break te nemen, en waar kun je dat anders doen dan bij Waanders in Staphorst. Dick kwam er ruim zestig jaar geleden al toen hij mee mocht met ome Koos, oma en opa, en vader en moeder, die in Giethoorn gingen punteren. 
Tegen vijven zijn we bij ons huisje in Gasteren. We konstateren dat de maaischildpad met vakantie is, want het gras is bruin. De kippen en hun kipwissel zijn er nog wèl, en Fred en Trudy verwelkomen ons onveranderlijk hartelijk.

We frissen ons op en gaan naar Gieten, waar zus ons al verwacht. Ze heeft gereserveerd bij Maotie, het enige restaurant  in de wijde omtrek dat op maandag open is. Het is druk op het terras, maar super gezellig in de koelte van de avond. Iedereen gaat voor vis: Elly drie, Tony twee, Dick één sliptongetje. Dick had er wel een salade bij. De verleiding van een toetje hebben we weerstaan. Bij Maotie krijg je koffie van het huis toe met een groen verpakte bonbons, allemaal lekker. Daarna sloeg de vermoeidheid toe. We brachten Ellie thuis en gingen vroeg naar bed. We vielen als een blok in slaap in onze bedstee. De warmte kon ons niet meer deren.

Dinsdag

Vanmorgen net op tijd wakker om de boel open te zetten. Dick plant een cacheroute langs de Hunze of beter door het dal ervan. Van het riviertje zien we namelijk weinig. De tocht er naar toe gaat per fiets. Het is zo’n zestien kilometer over fietsknooppunten. De wind is koel en het is nog niet te heet.

De caches worden redelijk snel gevonden. Vooral Tony had een scherpe blik vandaag. Door een iets te warme zon peddelen we naar Annen, want daar zijn winkels en marktkramen. We besluiten weer voor vis (kabeljauw), met wortelen dit keer.

Als je hier rondstruint/fietst/rijdt, vallen de hoeveelheden rood/wit/blauwe vlaggen zeer op. We zitten niet voor niets in en bij een uniek natura 2000 gebied. Van Trudy horen we dat het om een paar boeren gaat, maar dat de solidariteit heel groot is. De lobby is enorm.

Morgen  met zus naar het Asser museum voor de Vaandeldrager, de sterrensteen en de Arrarat.