04 Een Hunebeddentocht en Fazant

Vanmorgen toen we uit het raam keken, regende het. Dat is in dit huisje geen straf. Die grasgeiten grazen gewoon door.  Dick heeft Hedy Ancona’s boek uitgelezen en Tony de digitale nrc. Na de lunch besluiten we een hunebeddenfietscachetocht te doen. Er waren vijf stuks in de route opgenomen, met allemaal hun eigen verhaal. Sommige lagen  diep verscholen in de bossen andere staan midden op het dorp, zoals in Annen. Volgens de boeken het meest armzalige hunebed van Drenthe. Het is nog maar een half exemplaar en je kon er jarenlang je fiets neerzetten. Maar op de streekbus staat wel Annen-hunebed. Het bed is inmiddels goed opgeschud, want die Drenten zijn tegenwoordig best fier op hun bedden.

Onderwijl pikten we ook nog wat standaardcaches op. In de Anloose herberg aan de thee (binnen!) bleken we op nog geen tien meter van zo’n ding te zitten. Eenmaal buiten vonden we de cache vlak aan de weg. Daar troffen we nog een ander koppel dat deze cache onderweg even wilde oprapen. Zij bleken óók die hunebedbeddenfietscachetocht te doen, maar dan andersom.  We wisselden tips uit en ze rieden ons een bezoekje aan de Anloose kerk aan.

En dat bleek heel interessant. Een vrijwilliger van de verledenvereniging vertelde honderd uit over de vele bezienswaardigheden, zoals: drie orgels (waarvan één geschonken door Jelle Zijlstra), een herontdekte grafkelder, een gemetselde preekstoel, en last but not least: veertiende eeuwse fresco’s van de heilige maagd met kerstkindje. Imposant. Voldaan fietsten we via ons vijfde en laatste hunebed terug naar Gasteren voor de appeltaart van zus en de voorbereiding  voor het laatste avondmaal voor ons vertrek.  We hebben gereserveerd in de Fazant in Oudemolen. 

Omdat de weg naar Oudemolen versperd is, moeten we over Taarlo rijden om bij het restaurant te komen. We worden er opgewacht en onze jassen worden aangenomen. De Fazant is een proeverij en redelijk posh. Je kunt er alleen een verrassingsmenu krijgen (we nemen vier van de zes gangen) met eventueel een wijnarrangement. Dick wil niet laveloos achter het stuur eindigen en Tony gaat voor een halfarrangement inclusief koffie. Het is allemaal picobello geregeld en alles is smaakvol. De obers vertellen uitgebreid over de kleine beetjes die je op je bord krijgt. En ja het smaakt allemaal naar iets. Op een gegeven moment krijgen we bonitoflakes, die wapperen op de warmte van een stukje tongschar (zie filmpje bij videotab). Ik bedoel maar.

Natuurlijk bestaat het slotakkoord van een smaakvolle avond uit een goede espresso. Daar komen voor Tony - vanwege het wijnarrangement-  friandises bij. Het zijn vier verleidelijke zoetigheidjes. Dick heeft alleen een espresso en pikt er twee van in. Ze vinden het allemaal prima in de Fazant.