Dag 01 Beetje pech onderweg en toch weer geluk

We verheugen ons erop: een stedentrip naar Hamburg. We hebben een hoop te doen, maar er even tussenuit zal ons goed doen. We zouden met ons vieren gaan, maar onze broer/zwager is geveld door griep. We besluiten de auto te laten staan en de trein te nemen. Relaxed.

Vanmorgen vroeg uit de veren. Onze buurman zal ons naar het station brengen.

Als Dick nog even op de ns-app kijkt ziet hij dat er een aanrijding is bij Dieren. Dus geen treinen naar Deventer. We besluiten buurman te bellen om een halfuurtje eerder weg te kunnen, want we moeten over Utrecht/Amersfoort om weer in Deventer en vervolgens Hengelo te kunnen komen voor de overstap  naar Osnabrück. We zijn inmiddels een uur later dan gepland en ‘onze’ sneltrein is al weg. Het wordt dus boemelen, maar niet voordat de vriendelijke conducteur ons in Hengelo een kop koffie heeft aangeboden. Een geluk.

Eenmaal in de boemel, zien we op de trein-apps dat de treinen naar Hamburg niet of zeer vertraagd rijden. We dreigen twee uur vertraging te krijgen, maar in Osnabrück horen we bij de treinservice (allemaal reuze aardig), dat de trein waar we oorspronkelijke op zouden overstappen een uur vertraging heeft en over een kwartiertje binnenrijdt. We kunnen dus gewoon in de geplande trein stappen en onze gereserveerde zitplaatsen innemen. Weer een geluk. Eenmaal in zo’n ICE trein gaat het snel. Met 180km/h scheuren we een kleine twee uur later, om 16:10, Hamburg binnen. Een uurtje later dan gepland, maar we zijn er! 

Hamburg Hbf is groot en druk, iedereen gaat op weekend. Nog een geluk is het dat ons (beetje vintage) hotel op loopafstand van het station is. We betrekken een rustige kamer, waar alles werkt.

We bevinden ons midden in de “Altstadt”. Voor onze begrippen ziet het er echter niet oud uit, maar dat komt omdat hier veel is herbouwd. In dat opzicht lijkt deze stad op Rotterdam: veel water en grote naoorlogse gebouwen. We lopen via het gerestaureerde Rathaus naar de Kleine Alstersee, waar we neerstrijken bij Alex, een restaurant met uitzicht over het water.

Wat ons hier aan de mensen opvalt is, dat ze zeer aanspreekbaar zijn. Bij hotsende treinen worden uitgebreid excuses gemaakt, en iedereen heeft tijd voor een praatje, in het restaurant, aan het water. Misschien is dat wel het grootste geluk.

Op de terugweg lopen we door een stukje Speicherstadt. Dat zouden wij het veemgebied noemen, zoals we dat zowel bij de Rotterdamse havens als in Amsterdam kennen. In de opgeknapte grote 19de eeuwse gebouwen zitten nu kantoren en appartementen.

Een beetje uitgereisd gaan we bijtijds terug. Voor morgen staat een guided tour per fiets gepland.