Dag 03 HafenCity, Speicherstadt en De Elbphilharmonie

Na een klein ontbijt, maken we een wandeling door het moderne Hafencity en het oudere Speicherviertel.

Die vierkante  bakstenen gebouwen langs de kanalen, blijven een schilderachtige aanblik bieden.

Maar natuurlijk biedt de Hafencity ook veel mooie, maar dan moderne, architectuur. Hier is rekening gehouden met hoogwater: om overstroming te voorkomen is de grond zo’n vier meter opgehoogd. Hier wordt dus ook gewoond en er zijn veel winkels.

Onze wandeling slingert zich naar het toppunt van hoogwaardige architectuur: de Elbphilharmonie.

Om 13:15 hebben we hier afgesproken voor een rondleiding met het focus op architectuur. We worden ontvangen door een kunsthistorica (uit Barcelona). Ze verhaalt van de enorme symboliek die van dit gebouw uitgaat, namelijk een nieuw concertgebouw op een oud Speichergebouw van bakstenen. Het concertgebouw wordt dus vanaf het midden betreden. Het betekent dat we over een majestueuze roltrap omhoog het gebouw in rollen naar de Plaza, bovenop het oude bakstenen Speicher. Je hebt er mooie uitzichten over stad en havens. Een indrukwekkend begin.

Vervolgens neemt onze gids ons mee naar de wat minder bekende stukken van het gebouw, waaronder de ruimtes voor muziek workshops in de Kaiserstudio’s.

We mogen bij uitzondering ook naar de 20ste verdieping, met toegang tot het dak. Van die hoogte heb je nog meer uitzicht. Het dak zelf, buiten, biedt minder uitzicht op de omgeving wel op de bijzondere vormgeving ervan.

Het sluitstuk is natuurlijk de grote zaal (foto van internet). Het is een rondom zaal met plaats voor ruim tweeduizend mensen. Het podium is klaargezet voor Mahler 8 (Symphonie der Tausend), een enorm symfonisch werk, zowel in tijdsduur als  koor- en orkestleden. We blijven even hoog in de zaal zitten terwijl een eenzame klarinettist haar partijtje oefent. Het verklaart waarom de kaartjes duur zijn en vroeg uitverkocht. Nog wat feitjes: kosten 850miljoen euro, opgeleverd 2017, een hotelaccomodatie aan de oostkant en woningen aan de westkant. Daar zul je tegen een mooi prijsje een mooi uitzicht hebben.

Wij gaan vanavond naar een uitvoering in de kleine zaal, waarvan onze gids alleen de foyer laat zien.

We eindigen in de plaza, waar we een volledige rondgang buitenom kunnen maken. Het waait er enorm.

Eenmaal in ons hotel proberen we ons vintage koffieapparaat uit. Het lijkt een hogedruk espressomachine, maar het is gewoon een machine met pads. De koffie smaakt toch prima.

Voor de avond heeft Tony gereserveerd bij “Carls”, een restaurant met bistro en brasserie, tegenover de harmonie. We leren hier dat een brasserie chiquer is dan een bistrot. Kortom we zitten meer dan deftig met een dito menu. We besluiten vega te gaan: pasta met babyspinazie en heuse truffelschijfjes, en cheesecake met rabarberijs toe.  De prijs mocht er zijn, maar het smaakte prima.

We bestijgen opnieuw de roltrappen van de Elbphilharmonie voor een concert met een accordeonist, cellist en saxofonist. De kleine zaal wordt ook wel Schuheschachtel genoemd, schoenendoos. En ja, de langwerpige zaal (500 man) leek er sprekend op. Het concert begon met de voorzitter van kamermuziek, die een cheque overhandigde aan twee stichtingen die zich bezighouden met bestrijding van antisemitisme. Over het lot van de Palestijnen geen woord….. 

Het concert was bijzonder: de complete Goldberg variaties, twee Scarlatti sonates, dansen van Bartok en tango’s van Piazolla. Ruim twee uur muziek in verschillende bezetting. De Hamburgers zijn met ons enthousiast en gaan na het concert niet staan. We krijgen als toegift een deel uit een bewerkt strijkkwartet van Dvorak. 

Na afloop gaat iedereen hier snel naar huis. Geen nazit, zoals in Nijmegen.