01 Nijmegen Parking Katwijk

Het had wat voeten in aarde voordat we een appartementje konden gaan huren. Je kunt tegenwoordig tenslotte niet overal naar binnen. Maar gelukkig gaven Mark en Ernst in de persco groen licht, al voelt het voor ons wel als oranje zolang er 60,000 besmettingen per dag zijn. Daarbij kwam nog dat we niet hadden gemerkt dat de gereserveerde loft uit twee verdiepingen bestaat, zodat er ‘s nachts een trap zou moeten worden afgeklauterd. Moet je net Tony hebben. Na een telefoontje konden we de loft cancellen en de ‘Condo’ betrekken, het appartement op de eerste verdieping.  Alles gelijkvloers met inloopdouche, wc, slaapkamer en woonkamer met volledig toegerust keukenblok. 

Onze gastvrouw, Brigitte loodste ons naar de rand van onze (winkel)straat, want we konden er met de auto niet in. Dat betekende een stukje onhandig lopen met een krat voedsel, twee koffertjes, en een schoenentas, maar Brigitte hielp sjouwen, terwijl Tony in de auto wachtte. Daarna eerst de auto parkeren  in de enorme parkeergarage aan de boulevard (de eerste twee uur is het gratis) en dan weer terug om de instructies te ontvangen over ons tijdelijk onderkomen. Voor Joop: ja ze heeft bij jou in de klas gezeten, ze herinnert zich jouw krullen  van zo’n 35jr geleden nog goed nog goed.

Brigitte raadde ons aan voor het parkeren een weekkaart te kopen, dat is goedkoper. Na de thee togen we dus vol goede moed naar de automaat: kies weekkaart, pin 35€ en als laatste instructie: neem het kaartje. Vervolgens veel gereutel en …. niets. Inmiddels sprong het apparaat op storing. Geen kaartje!!  Het telefoonnummer dat erbij stond werd bemand door een jongen die zei dat hij pas na 18:00 kon helpen, maar dat er beneden een loge was van de parkkeergarage wachter. Inderdaad vonden we beneden in de garage een vriendelijke mijnheer achter tien monitoren die wilde helpen. Of we betaald hadden. Ja dat hadden we, maar in een garagebunker werkt een iPhone niet en de wifi was van de gemeente. Hij liep wel even mee naar boven. Daar aangekomen kon Dick de afschrijving laten zien en zijn kaart beneden ophalen. Pfffff.

We wandelen nog even door Katwijk.Het barst hier van de winkels. Eigenlijk wel logisch, want de gemeente heeft 70,000 en het dorp 18,000 inwoners. Bij de Coop scoren we yoghurt en koffiepads voor ons Nespresso ding. En morgen halen we verse broodjes bij de bakker, want die zit aan de overkant.

Voor het avondeten had Tony voor alle zekerheid gisteren al gereserveerd bij één van de strandpaviljoens die het hele jaar open zijn. Volgens Brigitte is het restaurant van de viswinkel hier op de hoek veel beter, maar we gaan toch naar strandpaviljoen  ‘t Centrum. Er komen nog meer avonden. We kiezen voor sliptongen (je krijgt er gelijk drie) en een gevulde paprika; witte wijn erbij en koffie toe.  Het was prima, maar we zullen de komende dagen toch vooral overdag naar zo’n strandtent gaan, want van de zee zie je om zeven uur niets…..