Dag 03 Nancy

Vandaag gaan we naar de zuidelijke van de twee: Nancy. We staan weer om acht uur op en ontbijten weer in die grote zaal, waar we nu zo’n tien gasten ontwaren.

Na een korte wandeling door onze achtertuin besluiten we geen regenjacks mee te nemen. Het is de goden verzoeken, maar op zondag moet dat goedkomen. De trein naar Nancy doet er iets korter over dan gisteren naar Metz en heeft geen tussenstop. 

Kwart over elf staan we in de stad en we vallen in een demonstratieve mars in het kader van ‘rose oktober’. Geen gele hesjes, maar rose t-shirts dit keer. Alles goed begeleid door la police. We halen een plan de ville bij het vvv en staan dan op het grote Stanislasplein met de prachtige goudkleurige hekken eromheen. Aan dit plein staan het stadhuis en de Opera. We drinken er koffie op een terras terwijl langzaam maar zeker de zon doorbreekt. 

Tony’s knie speelt op en we besluiten toch even langs een apotheek te gaan om een brace te kopen. Ze kan hem passen en meteen aanhouden. :-)

Het barst hier van de 18de eeuwse gebouwen. De gouden tijd van Nancy dus. Nancy is ongeveer even groot als Metz, maar in de regio wonen meer mensen en de stad kent meer hoogbouw. We komen erachter dat Nancy niet aan de Moezel maar aan de Meurthe ligt, een zijrivier van de Moezel. De rivier stroomt overigens niet dwars door de stad en we lopen dus niet langs het water, maar door parken en over grote pleinen. Aan de noordkant ligt de oude stad met citadel en oude poort.

Die poort is mooi gerestaureerd, de citadel is niet toegankelijk. Vlakbij de poort lunchen we bij een gelegenheid waar de wc niet werkt (en panne). Dat kan blijkbaar maar zo.

Nancy is een belangrijke universiteitsstad (Poincarré kwam hier vandaan) en Dick ziet ineens het physica- en wiskundegebouw. Dat moet nog intact zijn, want de franse en eurovlag hangen buiten.

Met een omweg via de prefectuur en een enorm plein

dat door de Gaulle is geopend lopen we met volle maag en blaas naar het gouden plein en drinken koffie in de zon. We doen een tweede poging voor een wc bezoek. Dat gaat voor Dick maar net goed, want hier zijn alle urinoirs stuk. 

We zijn vlakbij het museum voor moderne kunsten, maar we laten het §§voor wat het is. Het is te mooi weer om niet buiten te zijn. Iedereen flaneert door de parken en drinkt drankjes op het terras. 

Via een omweg lopen we terug naar het station. De treinen gaan staken zo lijkt het, maar vandaag houden ze zich nog in. In Frankrijk is het vaak raak. We merken het wel. Voor nu rijdt alles (nog) en zo zijn we op bijtijds weer terug in onze abdij.

Vanavond eten we weer bij ”onze” Italiaan. Je gelooft het niet, maar Tony bezondigt zich aan een entrecôte in de wetenschap dat Dick de andere helft zal opeten. Andersom bestelt Dick een lasagne, omdat de zalm voor de spaghetti op was, en ook in de wetenschap….. Kortom alles teveel maar goed.