Dag 20: van Getaria naar Bergerac

Vandaag een niet te lange rit naar Bergerac, een middeleeuws stadje aan de Dordogne. Het weer blijft geweldig en we treuzelen nog even in Getaria voor brood en een croissant. We verlaten tevreden dit mooie plaatsje en rijden via de eerste tolwegen door Spanje en Frankrijk.

Bergerac ligt moelijk als het gaat over de bereikbaarheid. Al gauw moeten we over op vierbaans D-wegen en nog later tweebaanswegen, die dwars door het landschap kronkelen.

We pauzeren in het plaatsje Meilhan. Het restaurant daar werd ons bij een benzinepomp aangeraden. Het zat stampvol. In Frankrijk eet eenieder daar zijn hoofdmaaltijd. Het scheelde niet veel of we kregen het complete dagmenu, want de tonijnsalades werden al aangedragen. De rest konden we bijtijds stoppen, we hadden er met een stukje brood ruim genoeg aan. 

Rond halfvier kwamen we in Bergerac aan en met deurcodes konden we het appartement in. Het pand is eeuwenoud en alles loopt scheef, maar we komen een ruim vertrek binnen. We zijn blij met de mooie ruimte en sjouwen de koffertjes omhoog. Een halfuur later wordt aan de deur gestommeld en twee jongemannen willen ook in het appartement. Verbazing alom. Lang verhaal kort: er zijn twee appartementen op deze verdieping en wij zaten in het verkeerde. Dat ‘onze’ code werkte kwam omdat het sleutelkastje niet goed was afgesloten. We begrijpen inmiddels dat deze appartementen werken op het airbnb principe. Het andere appartement (waar onze code dus ècht werkte) bleek klein, er is gerookt en het staat vol met overbodigheid, en met een trapje naar de slaapgelegenheid boven. Dat hadden wij uit de omschrijving als studio niet zo begrepen. De teleurstelling was groot. 

Intussen was het al laat geworden, dus we besluiten voor vandaag dan maar ons verlies te nemen, maar morgen alweer te vertrekken en een extra tussenstop in Tours te maken, daar hebben we goede herinneringen aan.

Als we e.e.a. hebben geregeld gaan we het plaatsje weer in om op een terras bij de oude kerk een pizzaatje te gaan eten. Daarna maken we nog een wandelingetje naar de rivier.

Bergerac ligt aan de Dordogne aan een oude brug en huisvestte destijds veel hugenoten. Er staat hier een protestantse “temple”. Natuurlijk kent iedereen de figuur van Cyrano de Bergerac, een 17de eeuwse schrijver, die toen al een soort sf-verhalen schreef. Hij was weer de romanfiguur voor de 19de eeuwse toneelschrijver Edmond Rostand. Velen hebben zijn avonturen gelezen en iedereen herinnert zich zijn lange neus. Hier staat hij bij de kerk.

Ondanks de extra tussenstop, proberen we morgen nog wat meer van het plaatsje te zien.