04 Ecomare en Jac P Thijsse

Je kunt wel op de buienradar blijven kijken, maar de regen zal toch vallen waar die vallen moet, en dat is hier. Maar er is een uitweg, en wel naar Ecomare. Dat natuurmuseum staat bol van verhalen over de wadden, en Texel in het bijzonder.
In de stromende regen reden we ernaar toe, nadat we via internet kaartjes hadden gekocht met een tijdslot. Natuurlijk eerste een mondkapje op en toen konden we leren over de wadden, o.a. over voedselketens, plastic in de maag van meeuwen en -vooral- over zeehonden. 
Bij de NIOZ (nederlands instituut voor onderzoek vd zee) hadden ze uitgezocht dat zeehonden toch wel agressieve roofdieren zijn. In een 25min durend filmpje bleek dat de grijze zeehond,  een maatje groter dan de gewone zeehond,  ook bruinvissen aanvalt. En dan te bedenken dat aanvankelijk werd gedacht dat ook die scherpe ‘bijtwonden’ door vissers en netten zouden zijn veroorzaakt. Neen dus, uit dna blijkt de grijze zeehond de schuldige, hoe knuffelbaar zo’n kwarttonner er ook uitziet.

We struinden verder door het museum met een bassin en veel aquaria met platvissen. Tony zag de tarbot die we gisteren op ons bord moesten ontberen. Geweldige schutkleuren hebben die platvissen, die de bodem afschoffelen op kreeftjes en ander klein grut.

Na de koffie in het restaurant, terug naar De Koog voor boodschapjes en ‘en suite’ een lunch met broodjes van de jumbo.

Het werd na weer een blik op de buienradar droog. We togen door het bos naar het zuiden, waar we nog een cache scoorden gewijd aan de natuurbeschermer en schoolmeester Jac P Thijsse. Hij heeft hier maar een paar jaar gewoond maar voelde zich een echte Tesselaar. Net voor paal 17 werden we overvallen door een buitje, dat met de stevige tegenwind onmiddellijk leidde tot een natte broek. Helaas konden we de strandtent niet in omdat met ons erbij de grens van dertig personen zou worden overschreden. Iederéén school er voor de regen. Dan maar doorbijten. Het was inmiddels bijna droog en met de wind in de rug liepen we door een mooi groen pad, JP Thijsse waardig, dwars door de duinen terug. De duinen waardoor we lopen zijn buitenaards groen, zeg maar.

Weinig bomen hier, zoals duinlandschap hoort te zijn. Stevig stappend waren we in een halfuurtje weer terug in De Koog. Vanavond hebben we net als maandagavond bij Isola Bella gegeten. Opnieuw bruschetta en de salade, maar voor het hoofdgerecht kozen we lam (uit Texel), met rode wijn erbij en espresso toe.

Alweer de laatste avond hier op Texel, morgen terug. Tony wil over de afsluitdijk.