Mallorca: Dag 4

Parkhaven of parkheaven

Vandaag een beetje uitgeslapen (8:45) en naar de bakker gespoed voor een brood. Bij die bakker  moet je vroeg zijn, want de lekkerst uitziende broodjes waren ”reservado”. Het brood was te groot, maar vers.

We gingen vandaag naar Portocolom, hier vlakbij. Het moest een mooie haven zijn met weinig “geld”. Dick nam een witte weg, een afsnijder die bij het water uitkwam. Auto geparkeerd en het dorpje in dachten we, maar dat bleek toch wel weer een paar kilometer verderop te liggen. Portocolom ligt namelijk aan een grote, door een boulevard omzoomde baai waaraan allemaal kleine bootjes liggen gemeerd, waaronder vissersbootjes. De toren in de verte wees ons de weg naar het dorp en het “centro”. Dat was niet echt pittoreske, maar omvatte wel, niet onbelangrijk, een hellend grindpleintje voor de kerk met bomen en een kroeg. Een prima plaza major met een blauwe hemel onder opnieuw tamarinden en dennenbomen - en koffie natuurlijk. 

We lunchten in ons appartement met bacon, ei, tomaat en kaas, want dat brood komt anders nooit op.

Voor de middag hadden we een bezoek gepland aan het Parque Mondragó, een beschermd natuurgebied bekend om zijn vele planten en beesten. Zoals gebruikelijk weer slecht aangegeven, maar tommie bracht ons via een smalle weg naar de parkwacht, die ons voor 5€ op het parkeerterrein liet. Er was een bezoekerscentrum waar we een kaartje met wandelingen bemachtigden. Route 1 liep rechtstreeks naar een baai met strand, langs een gekanaliseerde stroom die nog in de moorse tijd was  aangelegd. Het Cala Mondragó was blauw, maar beboot met allerlei jachten die weliswaar niet mochten aanleggen, maar wel mochten ronddobberen. Zo beschermd is het dus niet of er drijft wel een bootje rond, dat was in Nieuw Zeeland wel anders in het Abel Tasmanpark.

Enfin, na een tweede strandje, Cala S’Amarador begon een tweede pad door de natuur (Route 5), dat we na een halfuurtje gerond hadden.

Tony wilde natuurlijk wel even in badpak aan het strand liggen, want veel kans zullen we daarvoor, gezien het weer, niet meer krijgen. We vlijden ons in het zand om na een halfuurtje in het strandtentje aan te leggen voor een thee resp. tonic. Via pad 1 en een veel bredere weg weer terug naar Cala d’Or voor de ontzand en ontzilting.

Vanavond voor de variatie, geprobeerd oosters te eten in een sushi restaurant. Het leek wel alsof we in een Nederlandse enclave waren terechtgekomen, want de helft van het 10 koppige personeel kwam uit Holland. Wel leuk allemaal, maar dan mag het vlees van Tony niet koud zijn, dat moest opgewarmd. Gisteren was het gewoon beter: het eten, de bediening, de extra’s en de rekening.