Mallorca: Dag 3

Auto en fiets

Het beloofde een mooie dag te worden, dus de hoogste tijd voor een verdere eilandverkenning met de auto. We bleven aan de oostkant en spoedden ons naar Manacor. Eindelijk een stadje  waar je voornamelijk Majorcanen tegenkomt. Het is ook de stad van Rafa Nadal, die de stad een heuse boost heeft gegeven, want wie kent hem niet. 

Manacor heeft een een grote kathedraal die er puur oud gotisch uitziet maar wel 19de eeuws is. Met zijn vele pinakels leek het echt Utrechtse school. Verder heeft de stad industrie in vorm van parels, meubels en toeristische snuisterijen; èn een treinstation, want Mallorca heeft een treinnet, waar de treinen voornamelijk voor de toeristen rijden. Dat gaan we misschien nog uitproberen.

Het was ons al op de wegen opgevallen: er wordt hier veel gefietst. Op zich prima, maar aparte fietspaden kennen ze hier nauwelijks, dus dat is best oppassen. Zeker toen we naar het schiereiland Formentor reden, werd het toch wel link: we reden in een sliert achter stijgende trappers, terwijl links die (voornamelijk) mannen met grote snelheid naar beneden komen razen en de scherpe bochten komen uitdwijlen. Dus Ton en Thea doen jullie in hemelsnaam voorzichtig straks, daar in de Alpen. 

Eenmaal boven bij de mirador was het uitzicht majestueus.  Wel een gewring met parkeren, maar Tony vindt dat Dick altijd geluk heeft in het vinden van een plek. En dat was dit keer ook zo. De in Manacor ingeslagen boterhammen smaakten prima met dat uitzicht (foto).

We daalden weer af naar de kust en stuitten bij Camp del Mar, op weg naar Colonia de Sant Pere, op een naderend fietsfestijn. Iedereen was volgens ons al aan het oefenen door zich nauwelijks iets van het verkeer aan te trekken.

En in Colonia de San Per: Wat een verschil: hier heerste pure rust aan een boulevardje onder de tamarindes. Voor een drankje dus prima. We waren overigens nét op tijd want morgen breekt daar de hel los met een jaarmarkt.....

Het landschap van Mallorca vinden we typisch noord spaans: licht glooiende velden met landbouw en met een bergketen langs de noordkust. Behalve die fietsers gedragen ook hier de Spanjaarden zich rustig in hun auto terwijl de wegen prima zijn.

Eenmaal terug in Cala d’Or hebben we twee strandjes bezocht, ze waren nauwelijks te vinden; geen bewegwijzering te bekennen. Misschien willen ze die toeristen boven in die resorts en restaurants houden. Al die tentjes moeten tenslotte ook leven. Ook is er maar één Spar die redelijk mager (voor ons voldoende) voorzien is. Het is alsof ze het er om doen.

We hebben vanavond in hetzelfde restaurant gisteren gegeten, maar nu spiesjes lam en kip met koffietjes toe.