Dag 01 Een tussenstop in Rheinböllen

Om het relaxed te houden maken we tijdens onze rit naar de Bodensee een tussenstop in Rheinböllen. Dat is een stadje aan de A61, de weg die ons morgen nog wat verder naar het zuiden voert.

We zijn net na de lunch vertrokken en rijden zo’n 280km. Kortom, vanochtend nog tijd genoeg voor het Gepäck.

Toch wel wennen dat in Duitsland de auto’s harder dan honderd mogen, en ook gaan. Zeker als je een vrachtwagen wilt inhalen, moet je wel tweemaal in je spiegel kijken of er niet zo’n snelle jongen (Raser) aankomt. Maar het moet gezegd, men houdt zich keurig aan de maximumsnelheid. Die moet ook hier toch wel vaak omlaag, want er wordt flink aan de A61 getimmerd; en op de langere stukken wordt aan trajectcontrole gedaan. Om ons heen kijkend valt tevens op dat niet ver van de grens flink aan bruinkoolwinning wordt gedaan.

Onderweg maakt radio klassiek plaats voor wdr3 met ook klassieke muziek. We moeten het weer even uitzoeken: dur is majeur, moll is mineur, d is d, dis is dis, maar h is b en bes is b (voor de insiders).

Na ee ruim een uur rijden drinken we thee met Kuche in een Raststätte bij Putz met een Sanifairstop, daarna is het nog 160km over de A61 naar Rheinböllen. Supersaai natuurlijk.

Hotel “Colosseum” laat zich prima vinden. Aan de buitenmuur van de Pizzeria hangt een kast met ‘Tasten’ en een telefoonnummer. We krijgen een code, waarna er een sleutel uitrolt. Die moet iets verderop op een deur passen, maar dat klopt maar ten dele, d.w.z. hij gaat er wel in, maar niet meer uit. Voordat we de boel mollen, spoedt de jongeman aan de telefoon zich naar ons toe. Hij heeft ook moeite met de sleutel (een nieuwe met braampjes dus), maar hij krijgt hem er gelukkig uit. Hij doet er wat glijmiddel op, dat helpt, maar het blijft moeizaam.

We brengen de koffers op de kamer en gaan het dorp verkennen aan de hand van wat geocaches. We maken kennis met het stadhuis, de kerken (een oude gepikte evangelische en een katholieke in Kuiperstijl, net zoals dat bij ons het geval is) en het gerechtsgebouw. Het valt op hoeveel ruimte er hier is. Kortom hier is het stikstofprobleem wel wat kleiner (maar wel die bruinkool dus).

We eten in de pizzeria onder onze hotelkamer. De kwaliteit is verrassend goed. Achteraf begrijpelijk, want de patrone is Italiaans.