08 La Seu d’Urgell en de Rio Segre

Vandaag doen we een rustige wandeldag langs de rivier Segre. We staan er niet extra vroeg voor op en genieten van het ontbijt dat in de parador geserveerd wordt. Het hotel hanteert nog straffe regels, waar bij het personeel mondkapjes draagt en de tafels op afstand zijn.

Bij het bestek ligt een grote houten pincet, waarmee je alle beleg en boterhammen kunt oppakken. Gebakken spek en eieren worden op verzoek geserveerd. Dan maar geen ei.

We moeten dwars door het stadje om de rivier te bereiken en … wat een verschil met gisteren! Het is dinsdag, marktdag, en de straten staan vol met kraampjes met vooral kleren, plantjes en groenten. Het is gezellig koffiedrinken tussen al dat geroezemoes.

Eenmaal bij de Segre is het rustig.

We lopen zo’n acht kilometer langs beide oevers bij elkaar met zo nu en dan een pauze voor een slok water. Om half twee zien we een bankje in de schaduw: tijd voor  een boterham met de kaas die we vanochtend in de speciale kaaswinkel hebben gekocht. 
 

Aan het eind komen we langs de wildwaterbanen die zijn aangelegd tijdens de Olympische spelen  in Barcelona van 1992. Alles wordt nog steeds intensief gebruikt.

Eenmaal terug in La Seu lopen we door de bijna opgeruimde markt terug naar het hotel. We passeren de korenmaten van de stad. Zo’n ijkmaat is een halve bolholte met een afsluitbaar gat onderin, waardoor het graan in een zak kon stromen. Aan de bovenkant werd de bol gevuld met graan en met een strijkstok afgestreken. Ja allemaal heel symbolisch, maar het bestaat echt en al eeuwenlang.

Eenmaal terug in de parador is het tijd voor siësta. Vanuit onze kamer hebben we toegang tot een gedeelde patio waarover we niet alleen kunnen vluchten, maar waar we ook buiten kunnen zitten met zicht op de kloosterkerk. Een prima schaduwplek om te lezen en plannen te maken voor morgen. 

We informeren bij het toeristenbureau naar een autotochtje naar de Serra de Cadi. Een bergrug aan de zuidkant van de Segre. We gaan zien of het de uitzichten biedt die een aardige mijnheer van het bureau ons voorspelt.

Vanavond zoeken we naar een eenvoudig eettentje. Het lijkt erop dat ze hier nog later beginnen met eten. Niet gek als je bedenkt dat de zon hier nog later onder gaat (21.28). Na wat zoeken vinden we iets aan de nieuwe kant van het stadje. We kiezen voor buiten en dat betekent rokers aan de ene en auto's aan de andere kant. De artisjokken, risotto en de tomatenbroodjes smaakten goed. We kregen er zelfs nog een koud soepje en een digestive bij.