07 Van Girona naar La Seu d’Urgell

Vandaag verkasdag en wel van Girona naar La Seu d’Urgell.

We haasten ons niet en staan om acht uur op. Dick stapt nog even naar de bakker voor vers brood. Dat is toch wel een luxe in dit land: altijd vers brood, iedere dag. In Nijmegen is het brood alleen vers als Dick het net zelf gebakken heeft.

Na het ontbijt worden alle kleren en spullen verzameld. Zelfs de tank water (5 liter) gaat mee. Captur staat geduldig te wachten in het donker. Bijna als vanouds wurmt Dick hem naar buiten. Eén keer steken is genoeg, zowel in de kelder als om de straat op te draaien. In een doodlopend straatje parkeren we nog even, want de sleutels met garagezender moeten in de brievenbus. En dan rijden we echt de stad uit. 

Er lopen geen echte snelwegen de Pyreneeën in, wèl tweebaanswegen, de kleinere met veel kronkelwerk, en hier en daar moet je door een tunnel. Uit de verslagen van Emely en Siebold hebben we geleerd dat Santa Pau een leuk plaatsje moet zijn.

En dat is het ook: een middeleeuws ommuurd dorp dat op een heuvel ligt. Via een rivierdalletje kun je er naar toelopen. De koffie lonkt boven en het plein is er schilderachtig. In de kerk vinden we een enorme kerststal. Voor een euro galmt er muziek en gaat het licht aan. Kerst met Pinksteren dus.

Tony wil nu ook wel eens achter het stuur van de Captur en ze begrijpt al spoedig hoe je met enkel en dubbelklik die joy-stick moet bedienen. Het staat met kleine symbooltjes op het dashboard! Een pienter vrouwtje aan het dito pookje. Weer een zorg minder.

Het gaat best langzaam over die kronkelweggetjes en we besluiten op het hoogtepunt te stoppen; dat is altijd goed. Het heet de Col de Merolle en er zijn alpenweitjes (of pyreweitjes) kompleet met koeien en vergezichten. We eten er onze broodjes met kaas op.

Rond half vier en tweehonderd kilometer gekronkel verder, komen we aan in La Seu d’Urgell. De parador staat er nog.

Het is een oase van rust, maar dat komt ook omdat hier op maandag nagenoeg alles gesloten is. Dat is wel even een verschil met Girona, dat zelfs in de namiddag bruist van activiteit.

Bij het ziekenhuis treffen we een cafetaria. Je kunt er voortreffelijk eten: sla met entrecôte, wijn en koffie.