03 Toch maar de hei

Dick had een cachewandeling vanaf Hilte gepland, maar bij nader inzien kiezen we toch voor minder fietsen en vooral meer hei. We zijn tenslotte niet voor niets voor dat spul naar Drenthe gekomen. Het tempo is er meteen uit, want ipv ruim vijftig kilometer fietsen is het nu negen kilometer fietsen plus zeven wandelen, allemaal door de hei.

De wandeling begint bij de schaapskooi in Balloo, waar het koffietentje nog dicht is. Overigens blijkt dat een wolatelier waar je iets te drinken kunt halen. Vol goede moed hebben we 500m van  de multicache-wandeling volbracht, als DC zich realiseert dat de fiets niet op slot slaat. Deze brainwave leidt ertoe dat hij snel even op en neer beent om de noodzakelijke handelingen te verrichten. Onverdroten vervolgen we ons pad. 

De wandeling over boerenpaadjes en vooral over de hei is mooi.

Ons pad wordt gekruist door een zonnebadende slang. Het blijkt een heuse adder. Hij laat zich gewillig fotograferen. Google bevestigt het adderschap vanwege de zigzaggende rugstreep.

Na ruim twee uur komen we weer bij het wolatelier, waar intussen thee en appeltaart worden geserveerd. Tijdens de thee rekenen we met de verzamelde cijfers de positie van de eindcache uit. Het blijkt allemaal te kloppen! De plek is vlakbij en we vinden er een zwarte bus in een boom.

Om halfvier zijn we terug in ons huisje. Lekker hoor die zon. Tony vindt een schaduwplekje op het theeplatje, waar ze haar Spaanse woordenschat met het sprookje van roodkapje (caperucita rojo) verrijkt. Intussen kaartjes voor de film Oppenheimer gereserveerd (lijkt niet druk in Assen), waar we morgen naar toe gaan. Vanavond maken we de ‘oude’ aardappels van thuis op met verse jumbosla en vegakipnuggets.

Morgen weer zo’n mooie dag: zon, wolken, niet te heet, gewoon lekker.