Dag 08: Alquézar

Door de kloof van Vero

Zoals beloofd, vandaag de uitstap naar Alquézar. Die 46km hier vandaan lijkt niet ver, maar als het allemaal door de bergen moet, doe je er een heel dik uur over.

Landschappelijk is het allemaal minder ruig, dan bij de reuzen, maar het geniep zit hem in de kloven. En daar is Alquézar beroemd om. Naast die kloven is het stadje duizend jaar oud en was het een verdedigingsfort voor Barbastro, dat we vandaag links laten liggen.

Het is wat bewolkt, en dat komt goed uit, want dan is het ook minder heet. Overigens altijd nog 25+ natuurlijk.

De wegen zijn overigens prima in Noord Spanje en echt wild wordt er niet gereden, wel hard, soms, maar geen Italiaans getoeter. Op zo’n zondagmorgen is het ook nog eens akelig stil daar boven in de heuvels, met nauwelijks dorpjes.

In Alquézar wijzen grote borden naar parkeerplaatsen. Er is ruimte genoeg, dus snel de auto achtergelaten en op weg naar de koffie. Die vonden we na een stuk weg en wat trappen te hebben genomen op een terras met uitzicht, tegenover de

Daar horen we dat je voor de route van de ‘passerelles’ alleen tegen betaling mag lopen. Voor vier euro krijg je een haarnetje, een helm en een ongevallenverzekering. Dat geldt sinds april 2013. Blijkbaar heeft destijds iemand een steen op zijn hoofd gehad, of gewoon zijn kop gestoten, want dat laatste blijkt niet moeilijk.

Gewapend met helmen dalen we langzaam af naar de rivier de Vero. Soms is het best steil, maar als het te erg wordt zijn er staaldraden en ijzeren trappen. Hier en daar gaat de rotswand loodrecht omhoog en zijn er looprasters tegenaan gemonteerd. Heel mooi, maar dat zijn van die dingen waardoorheen je zo de diepte in kijkt. Voor Dick is dat niet helemaal super, want hij heeft hoogtevrees, maar ook het lopen over het raster went; en keus heb je niet.

De uitzichten zijn prachtig langs dit 3,5km lange pad, maar wel uitkijken, want door de vele toeristen zijn stenen glad geworden en uitgesleten, terwijl er toch voortdurend aan het pad wordt gewerkt.

Na ruim twee uur waren we weer in het stadje boven. Het valt op dat alles brandschoon is. Geen papiertjes, plastic of blikjes.

In het laatste stukje omhoog raken we aan de praat met een Spaans/Portugees stel uit Barcelona, die in dit weekend rust zoeken in de natuur. We geven hun tips over te bezoeken Nederlandse steden en wisselen mailadressen uit.

Midden op een pleintje genieten we van welverdiend bier, sla en een

We toeren terug naar Aínsa via Naval, en zijn toe aan thee en een late siësta. Vanavond hebben we thuis, dat is dus in ons appartement gegeten. Dat betekent pompoensoep uit een pakje, gebakken eieren met tomaat, kaas, yoghurt en brood. De wijn toe hebben we op straat genuttigd voor ons appartement.