Dag 13 Canfranc Estación

Vandaag rijden we door Valle de Rio Aragón naar een van de beroemdste stations van het Pyreneeëngebied. We zijn er niet extra vroeg voor opgestaan, want het is maar een half uurtje rijden.

We ontbijten iets uitgebreider met verse sinaasappelsap, broodje kaas, croissant en thee. Waar je ook binnenkomt hier in Spanje, altijd staan er grote televisies, waar voortdurend praatprogramma’s te zien zijn. Overigens met minder kabaal dan in Italië.

Het weer is goed, maar het koelt ‘s nachts stevig af tot onder de tien graden. Lange mouwen en een jasje aan dus.

Op de heenweg doen we Castiello de Jaca aan. Omhoog klauteren naar de romaanse kerk, en weer terug. Weer beneden zien we hier het spoorlijntje naar het noorden al lopen over Rio Aragon.

Het station van Canfranc ligt een paar kilometer ten noorden van het plaatsje zelf, maar het  is daarmee wel weer een plaatsje op zichzelf geworden, dat net zo lang is als het stationsgebouw dat aan de overkant ligt. Dat is dan ook enorm en wordt op dit moment volledig gerenoveerd en verbouwd tot hotel.

De spoorlijn was destijds een project tussen Spanje en Frankrijk: de Transpireneo. In 1893 reed er de eerste trein. Het stationsgebouw kwam veel later; in 1928 werd het geopend. Er rustte geen zegen op: al in 1931 fikte de boel af, en ook de Spaanse burgeroorlog en WOII deden het gebouw geen goed. Tot overmaat van ramp ontspoorde in 1970 nog een goederentrein, waardoor het lijntje naar Frankrijk stopte. 

Na de koffie en beladen met meeneem broodjes vangen we de terugweg aan. We nemen nu een kronkeliger route via Aisa, een bergdorp waar we hartelijk worden ontvangen door de kosteres die druk bezig was met het opruimen van de begrafenisstukken. Ze vertelde over de kerk, helaas in een rap spaans dat we niet helemaal konden volgen, en liet ons maquettes van verschillende kerken uit omliggende dorpen zien.

We vervolgden de weg naar Jaca waar we wilden zien of het station daar ook zo groot was uitgevallen. Nee, dus. Het station van Jaca is een heel bescheiden gebouw, maar wel met een Cantina Estación, waar we in de grote tuin onze opgedane sandwiches oppeuzelden met  water en bier.

Vanmiddag in onze hoteltuin gezeten volgens het Spaanse concept: op tijd terug voor een autoplekje, en nog een korte avondtrip. Deze keer naar de Romaanse kathedraal van Jaca (San Miguel), waar je iedere keer een muntje in een blik moet gooien om iets te zien.

Het aangrenzende klooster is ingericht als museum met muurschilderingen overgenomen uit halfvergane Middeleeuwse Romaanse kerkjes. Hoe ze de voorstellingen op canvas krijgen is ons niet duidelijk, maar zo blijft veel behouden.

Vanavond een gerecht gegeten wat we niet kenden: ensalada de gulas con queso de cabra. De gulas bleken een soort schelpdier, maar hoe precies weten we niet. Het smaakte wel.