02 Rond Callao 18 januari

Schatzoeken

Het was een beetje lastig om op tijd uit bed te komen. A, omdat het bed erg goed is, B, omdat we na die lange reis wel wat slaap konden gebruiken en C, het is tenslotte vakantie. Na een stevige brunch gingen we op pad voor een geocache tocht in de buurt. Paula die in de scheepvaart zit houdt wel van navigatie.  De afdaling in de barranca was spannend. De honden wezen ons de  gemakkelijkste weg, want er liggen veel rotsblokken in deze droge en diepe rivierbedding met langs de wand veel planten en vooral ook cactussen. Zo’n barranco is tamelijk onbereikbaar en gevaarlijk bij nat weer, wanneer het water zijn weg zoekt.

Na een paar honderd meter bereikten we de “spot” en vond Tony het doosje in een rotsspleet. Daarna zijn we nog wat diepere barranco in gelopen en geklauterd om tenslotte terug te keren. Bijna bij het oude pad omhoog zagen we een alternatieve route. Die bleek iets pittiger: een klein stukje ging op handen en voeten. Een bijzondere tocht! Je komt op deze manier op plekken, die anders voor je verborgen blijven.

In de middag had Paula een demonstratieles in  “capoeira”. Dat is een oude uit de Braziliaanse slaventijd daterende “vechtdans” met veel beenzwaaiende bewegingen, radslagen en soms salto’s. De paren bewegen op ritmische muziek. Het is hier populair, ook bij jonge kinderen. De hiërarchie is als bij judo: witte (trainings)pakken met een gekleurd koord voor de graad.

Al dat bewegen maakt hongerig, dus we besloten de dag met ons vieren bij restaurant “Casa Maria” in Callao.  Spaanse hapjes gegeten: inktvis, gebakken garnalen, “Ensalade Maria”, geitenkaas met een korstje en in zout water gekookte aardappeltjes.  Heerlijke Rioja en water erbij.

Tijdens onze korte wandeling terug ‘a casa’ valt het op hoe helder de hemel is, met zijn oneindig veel sterren met Venus als meest heldere planeet.