04 Renault en badplaatsen

Wel weer een spannende dag, want de Renault moet uit de ondergrondse gewurmd. Met een beetje geduld gaat dat prima, ware het niet dat we de automaat van deze hybride niet kunnen bedienen. Het is een soort joy-stick met twee richtingen. Bij de juiste beweging moet de auto in voor- of achteruit schieten. Bij ons schiet de auto in de N-stand, die alleen kan worden opgeheven door de motor opnieuw te starten. Tony wilde geen gedoe meer en de auto terugbrengen. Dick bedacht dat we beter naar een Renaultgarage konden rijden en ons de boel laten uitleggen. Dat zou met een beetje geluk minder tijd kosten, want dichterbij. Zo gezegd zo gedaan. Op tien kilometer was er één. We worden ontvangen door een salesman die geen engels spreekt. Hij haalt er één van de dames van de admie bij en die ging ons helpen. Ze sprak een beetje engels en had zelf ook zo’n auto. Het blijkt dat je de stick ferm moet bedienen en niet half moet aanstoten, zeg maar. Na een paar keer oefenen, lukte het aardig. Het gaat nog niet helemaal 100%, maar we rijden gemakkelijker.

Met een uur vertraging reden we richting Cadaqués. Een tamelijk toeristisch vissersplaatsje met mooie witte huisjes. Dali woonde er vlakbij. Wel weer parkeren in een ondergrondse, maar ruime, garage.

We drinken er koffie aan de haven en lopen over een smalle boulevard langs het strand, waar we bij een Italiaans restaurant een heerlijke pizza en een salade eten met een prachtig uitzicht op Cadaqués. 
 

Natuurlijk gaan we ook het dorpje zelf in. Het heeft wat boetiekjes en een prachtig straatje met bougainville in volle bloei.

We zien ook hier veel yellow-ribbons en een oproep tot verzet tegen een windmolenpark dat ze voor de kust is gepland. Het is ook overal van hetzelfde.

Na wat geharrewar met de tarjeta aan de parkeerautomaat (dan maar cash), zetten we koers naar L’Escale. Het blijkt het prototype van een Costa Braafse badplaats: lange boulevards met appartementen complexen en hier en daar een zandstrand. Het oude vissersdorp is nauwelijks terug te vinden.

Wél waait er een heerlijk fris windje van zee, maar na een stevige boulevardwandeling en thee op een terras, houden we het hier voor gezien. We sturen weer aan op Girona en wurmen zonder teveel gedoe de Renault weer in zijn betonnen keurslijf.

Vanavond willen tapas eten, maar het wordt een pompoencurryschotel met kip met een veel te grote salade. We moesten een beetje dooreten want het tentje ging om negen uur dicht. Dan maar zonder koffie naar bed.

Morgen opnieuw naar de kust, want het blijft warm hier. Dertig plus (C).