12 Even naar boven en Foix

Hennie merkte terecht op dat het hier in Ax -les-Thermes vaak om een uur of drie gaat regenen. Meteo-France (de beste voorzienigheids app) geeft dat voor vandaag ook al aan: om 15:00uur is er 50% kans op regen hier in Ax, terwijl het verderop in Foix warm en droog blijft. We moeten dus bijtijds op pad. Maar eerst wat boodschapjes doen in Ax. Het blijkt markt te zijn en het is een gezellige drukte. 
 

Omdat de téléferique niet gaat, gaan we met de auto omhoog. Captur moet 7km slingeren voor we op het plateau de Bonascre bij het kabelstation aankomen.

Voor drukte moet je  hier ‘s winters zijn, nu is er niets, maar dan ook echt niets, te doen. Zonder koffie dan maar op zoek naar het pad voor het rondje dat mevrouw “vvv” ons heeft aanbevolen. De route van zo’n vier kilometer kronkelt en stijgt harder dan de kaart doet vermoeden. En in een groen bos is het moeilijk groene stippen vinden, want dat is de kleur die moeten we volgen. Ach, uiteindelijk gaat het allemaal prima. 
 

In de verte horen we een gamelan orkest, dat steeds dichterbij komt. Ineens staan we in een pyrenwei met enorm veel koeien, kalfjes en een vette stier. De aanvoerder ligt met zijn luie kont onder de grootste boom, terwijl zijn orkest gedwee plaatsmaakt voor ons en voor drie meiden, die ons langzaam maar zeker hebben ingehaald. Zij lopen hetzelfde rondje. Na anderhalf uur zijn we rond en dan blijkt de cafetaria intussen open voor KOFFIE.  Die smaakt nu extra lekker. Rond halftwee zijn we in Ax terug, waar we in ons eigen huisje lunchen met soep, ei, tomaat en kaas.

Inmiddels is Meteo-France van gedachten veranderd, het blijft droog en Tony doet nog gauw een wasje dat nu mooi buiten kan blijven hangen. We gaan er nog een keer op uit; nu naar Foix, de departementele hoofdstad van de Ariège. Op zaterdag is het natuurlijk druk in het stadje, maar we kunnen de auto kwijt op het parkeerterrein van de gevangenis.

Zoveel bezoek is er niet, en als ze willen inbreken weten ze waar ze terecht kunnen. Het is inmiddels smoorheet en we zijn blij als we de enorme overdekte graanmarkt zien. Onder het art-deco dak is het één groot terras, waar we ons het fris goed laten smaken. 
 

Dè publiekstrekker van Foix is het kasteel van de graven. Het torent letterlijk boven alles uit. Het is totaal opgeknapt en lijkt wat op Bommelenstein. Het doet dienst als museum, en je kunt er uren zoetbrengen. We slaan het over en wandelen verder door de oude straatjes. Tony, altijd uit op leuke kleren, koopt een groen luchtig t-shirt. Dat komt van pas met die hitte. Met een omweggetje slenteren we terug naar Captur. De penose heeft hem moeten laten staan.

Eenmaal terug in Ax komen we de eigenaresse van ons huisje tegen. Ze staat achter de bar van het restaurant waar we gaan eten. Terloops vermelden we wel even dat de bank is omgevallen, want er zit een losse blokpoot onder.

Het eten in het restaurant was heel goed, maar de rust wordt wreed verstoord door Delphine die met acht andere meiden haar vrijgezellenavond viert. Het kippenhok is kompleet.

Het huwelijk met Sebastian is op 25 juni aanstaande. We lezen het op de t-shirts. Voor morgen wachten we nog even af, maar Montségur, een Katharen-kasteel, staat in principe op het programma.