G. Goed zitten

9 juli 2018 - Pontevedra, Spanje

Een probleem met die volle terrassen is dat je bij een leeg tafeltje niet precies weet of je goed zit.  De mogelijkheden zijn: je wilt in de schaduw, een lekkere stoel, een tafel die niet wiebelt, koffie of wat eten. Zo overkwam het Tony dat ze bij een bar iets meer wilde eten dan een pincho, en aan de barman binnen vroeg of hij meer had. Dat had hij niet, maar om de hoek hadden ze wel een sandwich en die mochten we wel op zijn terras opeten. Maar, vroeg de man op welke kleur stoel zitten jullie? Op de zilveren zaten we. Die zijn niet van mij, die horen bij mijn buurman, dus dan weet ik niet of het wel  mag. Kortom, als je gaat zitten op een leeg plekje weet je niet goed of je wel goed zit als er vijf uitbaters op het pleintje zitten. Het went.

Vandaag naar O Grove en A Toxa gereden. Het een is een plaats op een schiereiland en het andere een eilandje dat er met een brug aan vast  zit. A Toxa betekent: strand, bomen in het midden en snikheet. Het terrasje moest dus in de schaduw liggen, met een briesje wind, dan zit je goed. Geen probleem, het was niet druk en de baguettes smaakten prima. Daarna door het bos gewandeld en weer terug, de brug over.  Vanaf O Grove is het niet ver naar Cambados, een oud plaatsje met een haven en een paar oude palazos. Waren we toch wel nieuwsgierig naar.  Voor westkust begrippen aardig, maar als je net Santiago achter de rug hebt.... 

Vanavond naar een kamerconcert geweest in het convent van San Fransisco, normaal is zit de kloosterkerk dicht, maar nu zowel de  kerk gezien als muziek gehoord van cello en klarinet. Qua ligging een goede combinatie, maar de klarinet is wat dominant. Wel mooie muzikale jonge mensen.

Om kwart voor tien was het klaar en in Spanje heb je dan nog ruim de tijd om wat te eten op een van de vele volle pleintjes. We vonden zowaar een leeg plekje waar we tapas konden eten. We zaten er goed.

Foto’s