C. Van zee naar top en terug

5 juli 2018 - Tui, Spanje

Verbazend altijd hoe ver in west Spanje de tijden verschoven zijn. De zon gaat om 7:04 op en om 22:14 onder. We zitten hier dan ook onder Ierland, terwijl we midden europese tijd hebben.

Nog vol van de pizza van gisteren, zelfs de kleine is nog groot, aten we vanmorgen toch iets minder van het ontbijt, dat precies hetzelfde was als dat van gisteren.  

Vandaag een tocht langs de atlantische kust naar het Monasterio de Santa Maria in Oia. Het bleek een bouwval uit de dertiende eeuw. Het aanliggende dorp had uitzicht op het klooster en op zee, en gelukkig óók koffie, want het liep alweer tegen elven. 

We zagen tijdens onze rit naar Baiona, tamelijk veel afgefikte bomen, waardoor de Costa Verde soms wat zwarter bleek uit te vallen dan de bedoeling was. Eenmaal in het plaatsje nog flink moeten zoeken naar een P-plaats. Baiona wordt goed bezocht door toeristen die hier komen genieten van het stadje, en de citadel met de naar onze smaak te dure parador (250€/nacht). Een parkeergarage onder de VVV bracht uitkomst, terwijl de juffrouw ons een mooie stadswandeling presenteerde.

We zagen diverse kerken, kloosters en veel geschiedenis over Columbus, die allereerst hier in Baiona kwam zeggen dat hij Amerika had ontdekt (arriba). Het uitmoorden en -melken van de natives kon beginnen. Niet dat wij Hollanders beter waren, ze waren er in Spanje gewoon honderd jaar eerder bij. Op een plaats met een gedenksteen ter ere van die arriba aten we paëlla voor twee, op   (schijn)heiligere grond hadden we niet kunnen zitten.

Dick vond dat er wat meer natuur in moest vandaag en hij wist al welke natuur. De top van  de Monte Aloja lonkte. De berg kan alleen vauit Tui bereden worden, maar we moesten toch die kant uit.  Eenmaal boven kwamen we op een plateau met een leeg karmelieten klooster, een restaurantje en diverse uitzichtpunten over alle windstreken. Alles geflankeerd door veel kruizen, want hier ook veel heilige, maar ook mossige grond, wat alles een beetje mystieke uitstraling gaf; in “verde” natuurlijk.

Tui was nu dichtbij en daarmee onze meer betaalbare parador met uitzicht op de Minho, we zijn (bijna) weer terug op zeeniveau en morgen reizen naar onze nieuwe bestemming: een appertementje in Pontevedra.

Foto’s