Dag 03 Tours

Vandaag heeft Captur rust. Hij mocht vannacht slapen naast een voertuig dat zeker een factor tien duurder is dan zijn eigenwaarde. Hij wordt er niet rooier van.

Ook wij hebben redelijk geslapen in onze “tuinkamer”, ook al was het weer warm. 

Het ontbijt in Castel Fleuri is super. Alles klaargemaakt in kleine porties, zodat er niets wordt weggegooid. Het enige plastic is het afdekfolie voor de jam en kaasbakjes. Het minder goede nieuws is dat we van kamer moeten wisselen. Dat was geen verrassing, maar het is minder handig. We moeten naar zolder. Onze spullen zullen naar boven worden gesjouwd terwijl wij Tour verder verkennen. Dick heeft een wandeling gevonden van ruim zes km, die iets langer blijkt uit te vallen vanwege de extraatjes die we zelf erbij lopen.

We beginnen bij de inmiddels bekende Wilsonbrug en lopen tegen een enorm gebouw aan waarin de bibliotheek blijkt gehuisvest. Het is een art deco gebouw uit 1957, ontworpen door Pierre Patout. Alles ziet er superstrak uit. En ja, er staan veel boeken in, maar die slaan we niet op.

Verder gaat het, langs de Loire naar een smalle voetgangers-/fiets-/stepjesbrug genaamd Passerelle de Saint Symphorien. Symphorien blijkt een heilige te zijn die rond 159 is geboren en weigerde voor een afgodsbeeld uit te lopen. Dat kostte hem zijn kop maar leverde wel een heiligverklaring op (22 aug.) en de naam voor Tours Nord; voor wat het waard is natuurlijk.

Even verderop vinden we het Chateau de Tours. De ronde torens stammen uit de Middeleeuwen. Ertussen is nu een museum uit de 18de eeuw. En, je gelooft het niet, tot 2000 was er een aquarium met 200 soorten vis. Eigenlijk is het een van de meest oninteressante kastelen aan de Loire. En we zien een vioolwinkel.  Sowieso veel culturele winkeltjes hier.  

We lopen door de Rue Colbert voor een espresso om gesterkt naar de kathedraal te kunnen. Die is groot, gotisch en machtig. Hij is gewijd aan Saint Gatien, de eerste bisschop van deze stad. Verder lijken dit soort kerken allemaal op elkaar. Wel veel mooi gebrandschilderde ramen, waar een lelijk orgel voor het mooiste van de twee rozetvensters staat.

Iets verderop komen we langs het Musee des beaux arts. In de tuin staat een machtige cederboom en vlakbij de poort, in een vitrine,  de opgezette olifant Fritz. Bij het vertrek van het circus (in 1902!) was hij in de straten van de stad losgebroken van zijn ketenen. Zijn verzorger overmeesterde hem, maar het kostte Fritz zijn kop  

Na wat omwegen komen we bij een congrescentrum en het Gare de Tours. Het mag er zijn. Alle grote lijnen doen dit bufferstation aan. Het ziet er goed onderhouden uit en er is een aantrekkelijke Brasserie: Café Leffe. Het blijkt een grote uitspanning waar we voor een redelijke prijs een lunch nuttigen. 
 

Vanaf het station lopen we terug naar het Hotel de Ville en van daar gaan we de oude binnenstad in, ten westen van de grote winkelstraat.

We struinden er gisteren ook al. Nu nemen we de tijd voor de basiliek van Sint Maarten en de kerk van Notre dame de Riche, die toch niet zo koel zijn als de kathedraal. 

We wandelen terug langs de oude straten met eettentjes en lopen dan zo snel mogelijk over de Wilsonbrug.

Het is zeer warm (32grC) en op de lange brug is geen schaduw te bekennen. Het valt op dat de trams hier aan de onderkant de stroom afnemen, terwijl je er gewoon langs/op de rails kunt lopen, inclusief de middelste dus. Zal wel slim beschakeld worden.

Bezweet klauteren we naar onze bovenkamer. Óók warm, maar wel weer comfortabel. Onze spulletjes staan al klaar. Tijd voor siësta. 
Dick wilde graag een boterham eten aan de Loire en dus werd er een sandwich gekocht bij Subway. Het valt dan nog niet mee om er weinig tussen te krijgen, zoveel keus is er. Gewapend met appel, water en sinaasappel peuzelden we alles op een bankje naar binnen. Aan het water heerst een soort vrijstaat gevoel zoals op het Nijmeegse eiland tijdens de zomerfeesten met afhaaltentjes. Om van Tours afscheid te nemen, pakten we er nog een drankje. 

Morgen een lange rit naar Honarrabia, vlak over de grens.