Dag 04 Van Tours naar Spanje: Hondarribia

Na opnieuw een goed ontbijt werden we van harte uitgewuifd door onze gastheer. Zijn vriendelijkheid grensde een beetje aan het ongemakkelijke. Hij vroeg voortdurend of we het naar ons zin hadden en hielp iedereen met het uitrijden, terwijl hij intussen de ontbijtgasten hielp, van die dingen.

Rond negenen reden we aan voor de 540km lange tocht naar de Spaanse grens. We kiezen ervoor de autoroutes te nemen, dus dat betekent péageren. Soms werkt de bankpas, soms niet, en dan kan het cash. Behalve toen Dick de parkeerkaart erin stak van een garage in Assen. Daar kon het Franse systeem niets mee.

Het tanken ging dit keer prima: eerst de bankpas en dan tanken. Later blijkt dan wel hoeveel geld je kwijt bent. Overigens zijn die Raststättes een stuk chiquer dan bij ons. Gratis toiletten bij die dure benzines mag ook wel. Na Bordeaux moesten we drie keer péageren voor evenzoveel korte stukjes. Uiteindelijk is de tol in totaal net zo duur als de verreden benzine.

Net over de Franse grens ligt Hondarribia, een vestingstadje natuurlijk. Alle plaatsen hebben hier ook een Baskische naam, maar die kunnen we niet uitspreken, dus we houden het maar op deze. Via een smalle weg rijden we het laatste stukje steil omhoog naar het bisschoppelijk paleis (palacio Osbispo), waar we de komende dagen zullen verblijven. Bisschop was zo te zien een goedbetaalde baan, want hij woonde goed. Voor ons is het een mooie historische plek uit de 14de eeuw. De auto parkeren we beneden net buiten de stadsmuur in een parkje, waar net de resten worden opgeruimd van het jaarfeest van Hondarribia. Op de terugweg naar het palacio komen we nog een optocht tegen met visbeesten en vooral hoge poppen.

Het feestje is blijkbaar nog niet helemaal klaar. Het staat in het teken van de bevrijding van de fransen door het spaanse leger op acht september in 1638.

Nadat we het zweet van de reisdag hebben afgespoeld gaan we op zoek naar een hapje eten. Op weg naar de lift die ons beneden bij de haven moet brengen, zien we op het Arma Plaza een dansgroep in de roodwitte kleuren van de Basken. Een mooie binnenkomer!

Samen met een Amerikaans echtpaar kijken we ernaar. Ze komen uit Cleveland Ohio. Tot hun verbazing vertellen we hun dat we de Kent State university kennen (Dick had er ooit een congres). Toen was onze Amerikaan 17. Hij moet goed geboerd hebben, want hij deed met zijn vrouw een parador wijntoer. Wij lieten de parador (een paleis van karel de vijfde) aan dit plein vanwege de prijs zitten (278€/nacht) en kozen voor de bisschop.

Met de lift (mooi uitzicht op de zee) zijn we snel beneden. We lopen door de winkelstraat en langs de zeeboulevard en eten er sardines en geroosterde groenten; met een heerlijk glas Verdejo erbij. De wijn is hier een factor drie goedkoper dan in Frankrijk. Aan de boulevard is het een gezellige drukte.

Slaperig na de lange rit keren we paleiswaarts. Morgen meer over dit mooie plaatsje.