Dag 09: Aragón, Rivier of Deelstaat

Het weer blijft mooi, zodat we bij ons plan blijven met Captur het stuwmeer Embalse de Yesa te verkennen. Maar zoals zo vaak is er meer te doen dan we aankunnen.

Zoals bekend zijn we in de deelstaat Aragón. De staat is vernoemd naar de rivier Aragón, die er doorheen stroomt. Maar zij stroomt door in Navarra en dat gaan we zien. 

Het eerste stadje wat we aandoen heet Sangüesa. Dat ligt aan de Aragón, maar in de deelstaat Navarra. Je gelooft het niet, maar ook in dit stadje zijn ze aan het feesten en dat gaat precies zoals in Hondarribia een week door. In Sangüesa is het de patroonheilige San Sebastiaan die op 12 september zijn dag heeft.

Ook hier loopt iedereen met een sjaal om de nek en de gigantes (die grote poppen) dansen hier ook de jota. We blijven kortom iets langer hangen dan gepland en omdat het inmiddels lunchtijd is nemen we een sandwich bij de bar en waar de poppen aan het dansen zijn.

Tony dacht ook nog een soort halvemaanvormige kaassouflé te hebben besteld, maar het ding bleek met wat kip en vooral aardappels te zijn gevuld. We zijn dus nog niet zo gecharmeerd van de locale keuken.

We hebben aan de mevrouw van de toeristen informatie hier gevraagd wat er in de omgeving te doen is. Ze raadt een beroemd Klooster aan en de ‘Canyon de Lumbier’. We kiezen voor het laatste. Het is maar een half uurtje rijden.

Voor een paar euro parkeren we Captur voor de noordelijke toegang en lopen via een goed begaanbaar pad en twee donkere tunnels naar, en later langs, de canyon.

Je hebt mooie uitzichten door de ravijnen, terwijl de gieren boven je hoofd vliegen en de oeverzwaluwen over je hoofd gieren. Imposant om het allemaal te zien. De terugtocht gaat langs hetzelfde pad.

Weer een andere blik op de hoge rotsen en het water diep beneden. En dan is het toch tijd voor een tocht met Captur rond het meer. Het is een kunstmatig stuwmeer, bedoeld voor de drinkwatervoorziening en de landbouw. De waterstand is niet zo hoog meer, maar de uitzichten zijn adembenemend. Het is de Aragón, die hier als rivier uit- en instroomt. 

Bij de aanleg van het meer werden sommige dorpen ontdaan van hun land en infrastructuur en daarmee hun bestaan. We rijden Aragón weer binnen en komen langs zo’n spookdorp, Ruesta genaamd, met een door onkruid overwoekerde kerk en huizen. Voor de nieuwsgierige toerist is er nog een drinkgelegenheid (was nu dicht).

Op zich zijn de wegen in Spanje goed, maar vanaf het spookdorp wordt de weg smal met veel gaten. Het landschap is hier veel bergachtiger dan we dachten en we slingeren ons langzaam over zo’n dertig kilometer uit dit gebied waar we niemand tegenkomen. Spookachtig inderdaad.

Sos wordt rond halfzes bereikt. We parkeren iets verderop in een insteekhaven nabij een kruispaal en een bronzen regisseursstoel. Er zijn er een paar van in dit stadje, om te gedenken dat hier in 1984 de film Vaquilla is opgenomen. Destijds een kaskraker in Spanje. De stoelen zijn in 2009 (na 25 jaar) neergezet.

Voor het avondmaal kopen we wat sla en paprika voor bij de worstjes.

Morgen willen we wat stadjes bezoeken die deel uitmaken van de Cinco Villas, waarvan Sos de hoofdstad is.