Dag 14: Naar Vitorio-Gasteiz via Parque Nacional de Urbasa

Het is niet zo ver naar ons nieuwe verblijf in Vitoria-Gasteiz (VG). We kiezen daarom voor een omweg door het Parque Nacional de Urbasa.

Voor de argeloze wandelaar zijn hier diverse routes gemarkeerd, waaronder die langs Rio Ureberra in het plaatsje Baquedano. Dat is maar 20 autominuten van Galdeano. 

We worden toegelaten op een parkeerterrein dat tevens de toegang is tot dit stukje natuur dat een apart natuurresevaat(je) blijkt te zijn waar max. 500 bezoekers per dag in mogen. Eigenlijk hadden we er voor moeten reserveren, maar de beheerster is supervriendelijk. Ze opent de slagboom en schrijft ons in. Het gaat allemaal heel formeel. Met ID, kenteken en emailadres. Voor 5€ mogen we dan toch de wandelroute naar het begin van de Ureberra gaan volgen. Maar niet voordat we in het dorpje een koffie hebben gedronken. We zijn niet de enige wandelaars.

Het pad is razend populair om zijn kijkjes op de rivier met watervalletjes en blauwe meertjes.  Onderweg zijn er wat klimmetjes te doen, maar alles gaat via stevige leuningen.

We picknicken op boomstronken naast tondelzwam en slak. De looproute is met pijlen aangegeven.

Het is eenrichtings wandelverkeer: heen langs de rivier en bovenlangs over een breed pad terug. Dick ziet daar een prachtige spin midden in haar web dat schittert in de zon.

Vanaf Baquedan kronkelen we omhoog het plateau van Urbasa op. De uitzichten boven zijn spectaculair, al is dat op een foto moeilijk te laten zien.

Op het plateau komen we veel grote grazers tegen: koeien en paarden met bellen, maar ook ezels en verderop wat schapen.

Voordat we het plateau aan de noordkant afdalen, stoppen we nog even bij de parkcamping voor thee met croquetas.

Na veel (haarspeld) bochten bereiken we de snelweg A1 die rechtstreeks naar VG loopt. Rond vier uur duiken we de stad in voor het Silken Ciudad Hotel, een schappelijk geprijsd **** hotel vlakbij het centrum. Het doet ons wat Amerikaans aan en in tegenstelling tot bij Dos Olivos is de receptie goed bemensd. Als de auto in de garage staat en alle spullen op de kamer, drinken we een biertje in de bar, we hebben het verdiend.

We verkennen VG voor een hapje en raken al snel “verdwaald” in alle straten met de vele cafeetjes. Achter het enorme plein van de Virgin Bianca komen we bij een volkscafé El7  terecht, waar Tony, dacht dat ze raciones bestelde, maar een goed belegde pan ervoor terugkreeg. Het was best lekker.

Morgen meer Vitoria Gasteiz. Om tien uur is het toeristenbureau open.