Dag 02: Callao Salvaje

Geslapen als een os (of twee). We waren best wel een beetje afgepeigerd gisteren, na de reis en het gezellige eten. 

Ons verblijf Tropical Park is heel gunstig gelegen: vlakbij de winkeltjes van Callao en vlakbij het appartement van J&P dat aan de andere kant van de barranco ligt. Nadeeltje: ons verblijf is, zoals alle andere, alleen met trappen te bereiken, en dat vindt Tony minder leuk. Verder is het redelijk nieuw en van alle gemakken voorzien.

Gisteren hadden we al gemerkt dat de Wifi het niet deed. Dwz de verbinding was niet veilig en daar houden onze Appletjes niet van. De avondportier kon het niet oplossen, maar de receptioniste die vanochtend dienst had (een vriendelijke oudere dame) kon dat wel. We bleken ook niet de eersten te zijn met dit probleem en ze ging meteen met onze telefoons aan de slag. Dick begreep dat je eerst naar een webpagina moest van waaruit dan verder kon worden ingelogd (zo’n beetje als bij de NS-wifi). Voor die pagina heb je een ip-address nodig en dat wilde ze ons wel meegeven, zodat we zelf verder konden met de iPads. Even later hadden we alle Appletjes (redelijk instabiel) aan de praat gekregen. Dick ging nog even terug naar de mevrouw, die toen ze hem zag aankomen even dacht dat het nog steeds niet werkte en al bijna onder de desk dook. We bedankten haar vriendelijk voor haar werken haar hulp en ze haalde opgelucht adem.

Er is hier in Callao in die paar jaar wel wat veranderd: zo is de ijsjes/ontbijt/cafetaria dicht en wordt de mini-super bij het hotel verbouwd. Een soort ontwaken na de coronacrisis lijkt het. Het aantal Engelsen dat hier na de coronacrisis rondloopt blijft onverminderd hoog. 

We ontbijten naast het ijstentje bij bar Eclipse met een gebakken ei, een gedeelde croissant en english breakfast tea. Onze franse bakker is er nog steeds en frans spreken in Spanje gaat toch heel fijn: baguette, croissant, etc. We kopen er een broodje voor de lunch en een stuk appeltaart.

Terug bij het hotel controleren we nog even of het resort zijn naam eer aandoet: er is geen eens geen één zwembad, maar er zijn er drie: een hoge, een lage en een pierenbadje, inclusief drankjesbar en restaurant en wat palmbomen. De koffie is er prima. Het hele zwembad-terrein ligt diep. Het grenst aan de barranco (rotsige droge vulkanische rivierbedding), die door het plaatsje loopt. 

Het weer is nu geweldig, 20 tot 25C en bijna geen wind. We maken er een luie dag van onder het zonnescherm op ons eigen balkon. In de loop van de middag maken we nog een ommetje. Tony scoort een vakantieshort en samen worden er twee geocaches geraapt die in de buurt liggen. 

We eten bij Jeroen en Paula. Jeroen heeft pompoensoep gemaakt en kippendingetjes met auberginechips uit de airfryer. We worden daar altijd omringd door de twee honden akiero en alfie, de vogels:kaketoes, papagaai en parkieten; en de leguaan. Na drie jaar zijn ze er allemaal nog. Het blijft bijzonder om op 14 januari buiten op het dakterras te eten, met zonsondergang en Gomera in de verte. 

Maar ja, daarvoor zijn we dan ook op Tenerife. Het went snel.